Θρυφοκοιτάζω μέσα από τη λεπτή χαραμάδα της πόρτας . Ρον παρατηρώ εξεταστικά μέσα από τη κουζίνα που βλέπει στην είσοδο του σπιτιού . Ξερπατά αδιάφορα μα τα βήματά του βαριά κουβαλούν τόση αυτοπεποίθηση , που νιώθω το πάτωμα να τρίζει . Ταμογελάει ελαφρώς δείχνοντας σε όλους τα λακκάκια που ξετρελαίνουν το κοριτσίστικο πληθυσμό . Θατευθύνεται προς το μέρος μου . Θοιτάζω γύρω μου πανικόβλητη , προσπαθώντας να βρω μια αξιοπρεπή κρυψώνα να κρυφτώ . Ρο μόνο που βλέπω είναι μια γιγάντια στοίβα από μπουφάν , το ζευγαράκι να φιλιέται παθιασμένα και το μπαλκόνι . Σευγαλέα μου περνάει η ιδέα να πηδήξω στη αυλή αναλογιζόμενη , « Κια ψυχή που είναι να βγει , ας βγει ». Ίσως πάλι οι τέσσερις όροφοι να είναι αρκετά ψηλά . Θρατώ την αναπνοή μου , για να ακούσω : « Γπ , πού είσαι , ρε φίλε ; Βεν με πήρες τηλέφωνο . Ξώς πήγε με την άλλη ;» ο φίλος του ο Άρης τον σταματάει . Ρον ευχαριστώ . « Λαι το ξέρω , έμπλεξα με κάτι προπονήσεις . Ξάει αυτή φίλε , έληξε . Ξέρασε η ημερομηνία λήξης της . Ξίνεις ποτέ χαλασμένο γάλα ; Βεν πίνεις .» του λέει πονηρά γελώντας «‟ Έτσι , ρε φίλε . Ξάμε για άλλα ». Ρου απαντάει ενθαρρυντικά ο Άρης και τον τραβάει να χορέψουν . Ε καρδιά μου μόλις έχασε έναν χτύπο . λα έχουν μια ημερομηνία λήξης , ένα τέλος . Κα αν είναι να ορίζουμε εμείς το τέλος ενός έρωτα … χι , Ιυδία , δεν πρόκειται για έρωτα , πρόκειται για έναν τρόπο διασκέδασης . Ξάντα αυτό έκανε . Ώντιμετώπιζε τα κορίτσια σαν μια συσκευασία γάλατος , που κάποτε μπαγιάτευε , έληγε και έπειτα αναζητούσε κάτι πιο φρέσκο . « Ρί κάνεις εδώ , παιδί μου ; Αιατί κλείστηκες στην κουζίνα ; ποσχέθηκες πως θα έκανες μια προσπάθεια να διασκεδάσεις με τη φίλη σου !» η Ηόλη με βγάζει από τη κουζίνα γεμάτη διαμαρτυρίες . « Ηόλη , αφού δεν μου αρέσει . Κην με πιέζεις », της εξηγώ για πολλοστή φορά . Νι προσπάθειες μάταιες . « Λαι , βρε Ηόλη , μην την πιέζεις . Ε Ιυδία μας δεν είναι για τέτοια . Ρης είμαστε κακή επιρροή » η φωνή του Νρέστη
64