3 . ΣΨΡΑ ΠΟΤ ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ …, Κων / να Ντουβλή
( 2 ο βραβείο ) Ε ατμόσφαιρα αποπνικτική . Ε μυρωδιά του αλκοόλ και του τσιγάρου με ζαλίζουν . Ξροσπαθώ να περάσω ανάμεσα από τον κόσμο που χορεύει ανεξέλεγκτα , μα δεν είναι και τόσο εύκολο . Θάνω νόημα πως είναι ανάγκη να περάσω κι ευτυχώς κάνουν με τη σειρά τους ένα βήμα , δεξιά ή αριστερά , αναλόγως υποχώρησης , για να χωρέσω . Νι πνεύμονές μου αν και παθητικοί στο τσιγάρο , πνίγονται και αμυντικά ο άμαθος οργανισμός μου ξεροβήχει . Ένα σύννεφο θολούρας και μία παραπλανητική ζάλη με παρασύρει κάνοντάς με να θέλω να επιστρέψω σπίτι μου . Θαταφέρνω να αποδράσω από το μεθυσμένο πλήθος των συμμαθητών μου και να βρω ένα ήσυχο μέρος , να ηρεμήσω . Ε καρδιά μου αποκτά το σταθερό ρυθμό της που τόση ώρα έτρεχε πανικόβλητος προσπαθώντας να προσαρμοστεί στο άγνωστο για εμένα εφηβικό περιβάλλον . Ξώς άλλαξαν έτσι ; Ξού είναι τα παιδιά που κάποτε τους έπαιρνες κρυφά το μολύβι και έβαζαν τα κλάματα ; Πίγουρα δεν θα μπορούσαν να μείνουν στάσιμοι και αγκιστρωμένοι στη παιδική τους αθωότητα . ταν είσαι έφηβος , το ένα σου πόδι πατά στη κόσμο του παιδιού που μέχρι τώρα ήσουν και το άλλο στο πλανήτη της ενηλικίωσης . Ίσως η μεταξύ τους απόσταση να μην είναι τόσο μεγάλη όσο φάνταζε . Ιένε πως ένας ενήλικας κρύβει μέσα του ένα παιδί . Ρώρα το μόνο που βλέπω είναι παιδιά να κρύβουν μέσα τους έναν ενήλικα . Έναν ενήλικα που δεν ενηλικιώθηκε ποτέ . Πτα σκαλιά στέκει ένα κορίτσι με το κεφάλι της σκυμμένο μπροστά και τα πόδια της να λυγίζουν κουρασμένα . Ρο κορμί της ετοιμόρροπο , σαν μια παλιά μονοκατοικία κατεστραμμένη στο πέρασμα του χρόνου , με μια ταμπέλα κρεμασμένη που γράφει ΓΛΝΗΘΗΏΔΓΡΏΗ ... μα κανείς δεν την επιλέγει . Ρα μαλλιά της ριγμένα ακατάστατα καλύπτουν το πρόσωπό της . Κέσα από αυτά , εμφανίζεται καπνός . Ρο κεφάλι της
62