προσπάθεια μου να προσανατολιστώ δεν αντιλήφθηκα το νέο που παραμόνευε πίσω μου περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να με αιφνιδιάσει και να μου επιτεθεί . Γντελώς ξαφνικά ένιωσα ένα απειλητικό μπράτσο να τυλίγεται γύρω απ ‟ το σβέρκο μου . Ώμέσως αντέδρασα . Θοίταξα το νέο κατάματα . Ξαρόλο που δεν τον είχα ξαναδεί , τον αναγνώρισα . Ώναγνώρισα το βλέμμα του . Βυο καταγάλανα μάτια που κραύγαζαν απελπισμένα μίσος . Ένα μονάχα πράγμα ζητούσαν από μένα : την αξιοπρέπεια που λίγα λεπτά πριν τους κατέστρεψα . Πυγκρούστηκα μαζί του , μα ήταν πιο δυνατός από μένα . Γίτε θα τον άφηνα να με σκοτώσει , είτε θα πολεμούσα να τον ρίξω στο νερό , για να ξεφύγω κι ύστερα ας αποφάσιζε ο Έλβας την τύχη του . Έτσι κι έκανα , μόνο που τελευταία στιγμή γραπώθηκε από πάνω μου και μ ‟ έσυρε μαζί του στον πάτο . Στάσαμε , χωρίς να το θέλουμε , στα βαθιά . Ώπό εκείνη τη στιγμή κι ύστερα στη στεριά θα ξαναπατούσε όποιος μπορούσε να βαστάξει περισσότερο την κούραση . Ξαλεύαμε οι δυο μας , μπας και προλάβουμε να σκοτώσουμε ή να σκοτωθούμε . Ν κραυγαλέος θόρυβος της ρουτίνας του λιμανιού , οι μηχανές των πλοίων , κατάπιναν οποιαδήποτε φωνή τολμούσε να ξεφύγει από τα επίμονα σφιγμένα χείλη μας . Θάπου κάπου ξεγλιστρούσαν από τα σωθικά μου κραυγές , που μοιάζαν με εκείνες που συναντούσα σαν παιδί στον ύπνο μου . μως εκείνη τη νύχτα , κανείς δεν ήρθε να με ξυπνήσει . « Θουράστηκα », σκέφτηκα κάποτε . Ρο ίδιο σκέφτηκε κι εκείνος , το είδα στα μάτια του , στο βλέμμα του . Βεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το πανικόβλητο βλέμμα . Γίχε πάψει πια να προσπαθεί να με σκοτώσει . Ξάλευε πλέον να δαμάσει μιαν άλλη δύναμη , αυτή που τον ωθούσε στις προπέλες των πλοίων . Ν εχθρός μας κοινός πια , η εξάντληση . Αύρισα το κεφάλι μου ν ‟ αντικρίσω εκείνο το σημείο που σμίγουν νερό και γη . Γκεί που αράζουν τα φορτωμένα πλοία . Κόλις ξαναγύρισα να κοιτάξω τον νέο , είχε χαθεί στο μπλάβο νερό . Όπουλο θεριό και για τους δυο μας ο Έλβας , όμως το μεγαλύτερο θεριό το κουβαλούσε εκείνος ο νέος μέσα του . Γγώ δεν άντεξα , έχασα τις αισθήσεις μου .
50