Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου-2 | Page 38

Θάθε πρωί Ρο αεράκι τραγουδά Ώπαλά , γλυκά , μελωδικά Ξαίζει μαζί μου .
Θάθε πρωί Κικρά καραβάκια Κε κάτασπρα πανιά Έρχονται και φεύγουν βιαστικά .
Θάθε πρωί Ρα αρμυρίκια στέκουν εκεί Θοιτάζουν τη θάλασσα Θαι παίρνουν την αλμύρα της .
29 . ΦΕΗ ΠΑΝΣΟΣΙΝΗ , Νεφέλη-Φριστίνα Πολιτικού
Πχέση παντοτινή Έπεσε γοργά το βράδυ και μαζί βυθίστηκε η κάμαρά μου στο σκοτάδι . Θαθόμουν και νοσταλγούσα σιωπηλά εκείνο το τελευταίο « γεια » που μου ψιθύρισες γλυκά στο αυτί πριν φύγεις σε ξένη γη .
Ξέρασαν μήνες πολλοί χωρίς να προχωράει η ζωή ώσπου γύρισες εσύ και ο ήλιος γύρισε ξανά μες στην ψυχή . Αέλια που ακούγονταν αχνά τώρα αντηχούν δυνατά ξανά και όλα έγιναν όπως παλιά μες στην δική σου αγκαλιά .
Έτσι είναι τα αδέλφια , σαν πουλιά που ακόμα και αν φύγουν μακριά πάντα ξέρουν πως μετά θα τα περιμένει η ζεστασιά .
38