Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου-2 | Page 224

στις αποτυπωμένες σκέψεις μου , κατάλαβα πως ένα ακόμα ολόκληρο βράδυ το είχα αφιερώσει σε Γκείνον . Πτον άντρα που μου έμαθε τι είναι ζωή κι τι έρωτας . Πτον άντρα που του έμαθα πως είναι να αγαπάς κι να ανασαίνεις μόνο για τον άνθρωπό σου . Θαθώς κοιτούσα πλέον το άπλετο φως , που με κάθε ευκαιρία χωνόταν μέσα στο δωμάτιο , σχημάτιζα τη μορφή του . Ρη στόλιζα με τις δειλές , χρυσωπές ακτίνες κι φανταζόμουν πως ξανά έβλεπα μπροστά μου αυτά τα μελί μάτια , τα οποία με έκαναν κάθε φορά να ξεχνάω πού βρίσκομαι , απλά κοιτάζοντάς τα . Ρα δύο αυτά μάτια , τα οποία με κοιτούσαν με πραγματική κι άδολη αγάπη . Ρα μάτια μέσα στα οποία έβλεπα το δικό μου κόσμο . Ήλπιζα μια μέρα να τα δω ξανά ... Μαφνικά , από αυτή τη δίνη συναισθημάτων κι την έντονη ψυχολογική φόρτιση που είχα , άκουσα μια φωνή να με καλεί : “ Καμά ”; Ν γιος μου , ο Άγγελος , με είχε βγάλει από τη φαντασία κι με προσγείωνε απότομα στην πραγματικότητα . Γίναι μόλις τεσσάρων , αλλά αρκετά έξυπνος . Ξηγαίνει ήδη νηπιαγωγείο , καθώς θέλω να κοινωνικοποιηθεί κι να απογαλακτιστεί όσο το δυνατόν συντομότερα από εμένα . Θάθε πρωί τον ξυπνάω με ένα φιλί , όμως σήμερα είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου . ταν τον αγκαλιάζω ή κάθε φορά που τον μαλώνω κι με κοιτάει με αυτά τα τεράστια , θλιμμένα , μελί του μάτια , λυγίζω μπρος στη θέα τους , αφού μου θυμίζουν τα δικά του . Ρο έντονο , αγνό , αλλά διαπεραστικό του βλέμμα , το οποίο προσπερνάει τη σάρκα μου κι καρφώνεται στη καρδιά μου , πλημμυρίζοντας το με αγάπη . Λαι , μου τον θυμίζει πολύ ο Άγγελος . ταν ξυπνάει μέσα από τον ύπνο του , μετά από εφιάλτη κι τον αγκαλιάζω για να τον καθησυχάσω , τα ζεστά χαδάκια του κάνουν το σώμα μου να θυμηθεί τις στιγμές που όταν με κρατούσε αυτός , δε με ένοιαζε τίποτε άλλο . Ρα χέρια του τυλίγονταν γύρω από το σώμα μου κι ήταν τόσο στενή αυτή η επαφή μας που έφτανε να αγγίξει μέχρι την καρδιά μου . Ν τρόπος που μου ψιθύριζε όλα αυτά που είχα ανάγκη να ακούσω κι δε μου τα είχαν πει ποτέ , με έκανε να τον ερωτεύομαι ακόμη περισσότερο . μως , τώρα ζούσα μόνο για το γιο μου . Κόνο γι ' αυτόν πάλευα καθημερινά . Κε την κάθε του
220