δάκρυα . Βεν θα άντεχε άλλο . Ξράγματι , δεν άντεξε άλλο . Έχασε τις αισθήσεις της . Ρότε ήταν που βίωσε ξανά εκείνο το απόγευμα … -Ξώς σου φάνηκε το πρώτο μάθημα στο ωδείο , κόρη μου ; -Ρο πρώτο και το τελευταίο ήταν . -Κα γιατί , κοριτσάκι μου ; -Μέρεις πως δεν μου αρέσει η μουσική . -Έχεις ένα τεράστιο ταλέντο , είναι κρίμα να πάει χαμένο . Ώξιοποίησε το . -Κου τα έχεις πει δεκάδες φορές αυτά . -Βεν με υπολογίζεις όμως . Ξατέρας σου είμαι και θέλω μονάχα το καλό σου . -Κπαμπά , πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβεις πως δεν μου αρέσει οτιδήποτε έχει σχέση με μουσική . -Αια ποιον λόγο , παιδί μου ;
15 . ΠΡΟΜΕΝΟΝΣΑ ΛΙΓΟ ΕΡΨΣΑ , Κων / νας Ευαγγελάτου
ΐούτηξα τη μελάνη στα συρτάρια του μυαλού κι της καρδιάς μου κι έπειτα άρχισα να γράφω . Έγραφα κι έγραφα ... χωρίς να σκίσω καμιά σελίδα . Έγραφα χωρίς να σκέφτομαι , χωρίς να με νοιάζει για το πως θα αποτυπωθούν οι λέξεις πάνω στο χαρτί . Έγραφα για ώρες ολόκληρες . Ρα μάτια μου άρχισαν να γεννάνε ένα ατελείωτο ποτάμι καυτών δακρύων , το οποίο πήγαζε από μέσα μου κι κατέληγε πάνω στις κίτρινες σελίδες μου . Ώυτές ήταν οι εκβολές του κι η καρδιά μου , το ξεκίνημά του . Πυνέχισα να γράφω ... Θάποια στιγμή , έτσι όπως οι ακτίνες του ήλιου πέρασαν μέσα από τις γρίλιες των παραθυρόφυλλων κι έπεσαν διάσπαρτες πάνω
219