« Ξρέπει να φύγω …» είπε αγχωμένα και έφυγε σαν κυνηγημένη . Θαι εγώ καθόμουν εκεί να παρακολουθώ τη φιγούρα της να ξεμακραίνει και να διαπιστώνω πως δεν είχα μιλήσει καθόλου , δεν είχε ακούσει τη φωνή μου , δεν είχα προφέρει καν το όνομά μου και δεν είχα καταφέρει να μάθω απολύτως τίποτα για το κορίτσι που ήρθε , χαμογέλασε και « έσπασε » την καρδιά μου σε χιλιάδες κομματάκια . Έπειτα κοίταξα το πάτωμα και τα είδα να κείτονται εκεί . Κια καρδιά σε χιλιάδες κομματάκια και εγώ ανήμπορος να σηκωθώ από τη θέση μου . ΐρισκόμουν τώρα για μια ακόμα φορά μόνος μου στην ίδια καφετέρια απολαμβάνοντας τον καφέ μου . Δεστό και μυρωδάτο . Θαι ο καιρός ήταν ωραίος . Γίχε υγρασία και έκανε κρύο , αλλά ο ήλιος πίσω από τα τζάμια σε ζέσταινε και ένιωθες καλά . Λαι , αυτό ένιωθες . Θαλά . Θαι όταν νιώθεις καλά , πολλά πράγματα αρχίζουν να φαίνονται ωραία . Βεν μου συνέβαινε συχνά , αλλά όταν ένιωθα έτσι ευγνωμονούσα τη ζωή . Ώπορροφήθηκα στο διάβασμα της εφημερίδας μου . Ξολιτικά , κοινωνικά , αθλητικά . Κε την ίδια πάντα σειρά . Ών και το τελευταίο διάστημα ένιωθα έντονη την ανάγκη να αλλάξω . Ρη σειρά . Ήθελα μια αλλαγή στη ζωή μου και μπορεί να ήταν αυτή . Κια ανώδυνη αλλαγή , γιατί εγώ και νεώτερος τις φοβόμουν τις αλλαγές . Βεν άλλαξα καφετέρια , τραπέζι , καφέ , εφημερίδα , γυναίκα . Πκέφτηκα τη γυναίκα μου για λίγο και μετά ξαναγύρισα στο διάβασμα . Νύτε σήμερα άλλαξα τη σειρά . ταν ήμουν έτοιμος να φύγω , ζήτησα το λογαριασμό . Ε κοπέλα με πλησίασε και καθώς της έδινα τα χρήματα πρόσεξα πως το ταμπελάκι στο στήθος της έγραφε Ίριδα … Ραράχτηκα . Πκέφτηκα πως ήταν πολύ περίεργο για να είναι απλά σύμπτωση . Ώργότερα το θεώρησα σύμπτωση . ΐέβαια δεν ήταν από τα ονόματα που συναντάς συχνά , αλλά αυτό δεν σήμαινε πως δεν θα υπήρχε άλλη κοπέλα με το ίδιο όνομα . Ρην αναζήτησα με το βλέμμα μου , αλλά δεν την είδα ξανά . Ήθελα να περπατήσω . Ήθελα να περπατήσω ανάμεσα στον κόσμο , ήθελα να ακούσω φωνές και γέλια ανθρώπων . Ήθελα να δω τη ζωντάνια εκεί έξω . « Κπορείτε να μου πείτε τι ώρα είναι ;» Ε φωνή κουρασμένη και
196