Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου-2 | Page 193

έμενα μέσα μέχρι να κατάφερνα να κάψω κάθε κύτταρό μου που τον ζητούσε και δεν με ένοιαζε αν κινδύνευα έτσι να κάψω όλο μου τον εαυτό . Έπρεπε να τον σκοτώσω « μέσα μου ». Γίχα μεγαλώσει πολύ για να πιστεύω ακόμα πως θα έρθει να με σώσει . Έπρεπε εγώ η ίδια να σώσω τον ταλαιπωρημένο μου εαυτό . Αια να το πετύχω όμως αυτό , είχα περάσει ατελείωτες μέρες στο σπίτι που είχα μετατρέψει σε φυλακή , με μοναδικό σημάδι ζωής την ανάσα μου , που τις βραδινές ώρες χανόταν μέσα σε γοερά κλάματα . Ήταν τότε που οι αναμνήσεις μιας χαμένης εφηβικής ηλικίας έρχονταν συνυφασμένες με ένα και μοναδικό χαμόγελο . Ρο δικό του . Ήμουν παιδί όταν τον αγάπησα και τα παιδιά δεν ξεχνούν ποτέ . Κπορεί ο χρόνος και τα σημάδια στο σώμα μου να έκρυψαν ελάχιστα τη νιότη μου μα η καρδιά μου έμεινε ανέγγιχτη στα χρόνια , πάντα γεμάτη με εκείνον . Ζα μπορούσα να ζήσω το προσωπικό μου δράμα για μέρες , αλλά η λογική είχε ξυπνήσει και αποφάσισα να βουτηχτώ στην καθημερινότητά μου και διάολε θα τα είχα καταφέρει , αν εκείνη τη μέρα , εκείνη την άθλια Βευτέρα δεν είχα ανοίξει καθόλου το κινητό μου . ταν είδα το όνομά του στην οθόνη πίστεψα πως τα πόδια μου δεν θα με άντεχαν για πολύ . « Γίμαι κάτω από το σπίτι σου , άνοιξε ». Θύματα ρίγους κατέκλισαν το κορμί μου . Άνοιξα βιαστικά και όταν μπήκε δεν χρειάστηκε να πούμε πολλά , με άρπαξε στην αγκαλιά του πριν προλάβω καν να μιλήσω . Θάναμε έρωτα για ώρες και ένιωσα το δωμάτιο να φωτίζεται όπως η ψυχή μου . Ρα πάντα πάνω μου τον καλωσόρισαν με λατρεία κι η πράξη του έρωτα έμοιαζε με ιεροτελεστία . Κετά περίμενα να πει πως με αγαπά , πως γύρισε γιατί κατάλαβε πως είμαι η μία και μοναδική γυναίκα της ζωής του . Γκείνος όμως κάπνιζε αδιάφορα και με τελευταία ρουφηξιά τράβηξε και όλη μου τη ψυχή . « Φραία , τώρα να πηγαίνω , εξάλλου δε είμαστε και για πολύ ». Ώυτό ήταν . Γίχα νιώσει τα λόγια του να μου καίνε το στόμα . Βάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου και προσπάθησα με μανία να τα κρατήσω . « Κπάσταρδε , πώς μπόρεσες να παζαρέψεις την καρδιά μου !» του φώναξα , « Κη ξαναρθείς ποτέ !» Τάθηκε για πάντα . Βεν με έψαξε
193