προσεχείς ». Βεν κατάλαβα τι εννοούσε . Κέρα με τη μέρα ήταν όλο και χειρότερα . Ώνησυχούσα πολύ . Ένα βράδυ καθόταν μόνη της στο μπαλκόνι και έκλαιγε . Ξήγα δίπλα της . Βεν χρειάζεται να ρωτήσεις μου είπε , πρέπει να σου πω . Ένας κόμπος στο λαιμό δεν την άφηνε να μιλήσει . Ήταν άρρωστη . Βυστυχώς είχε ξαναχτυπήσει ο καρκίνος .. Ώυτή τη φορά όμως ήταν σοβαρά . Ρα μάτια της είχαν γεμίσει δάκρυα , το ίδιο και τα δικά μου . Αιατί έπρεπε να γίνει αυτό σκέφτηκα ; Αιατί σε εμάς ;. Ρην κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου . Πε ένιωθα να κινείσαι μέσα της . Ήσουν ανήσυχη . λα θα πάνε καλά της είπα . Ρότε πήρε το χέρι μου και το έβαλε στην κοιλιά της . Βεν ξέρω τι θα γίνει από εδώ και πέρα μου είπε . Λιώθεις πόσο δυνατή είναι η κόρη μας ;. Ρο μόνο που θέλω είναι να την προσεχείς ! Πταματά της είπα . Βεν θα γίνει τίποτα . λα θα πάνε μια χαρά . Γκείνη όμως το ένιωθε . Ήξερε τι πρόκειται να γίνει . Θάθισα μόνος μου « βυθισμένος » στη λύπη μου . Ήξερα ότι έπρεπε να φανώ δυνατός για να την βοηθήσω . Έπρεπε να διώξω κάθε αρνητική σκέψη από μέσα μου . Ν γιατρός είπε ότι κατά 90 τοις εκατό δεν θα αντέξει κατά την διάρκεια του τοκετού . Ρα έχασα . Βεν ήξερα πώς να αντιδράσω , τι να πω . Γκείνη το είχε αποδεχτεί μέσα της , εγώ όμως όχι . Σοβόμουν και για εκείνη αλλά και για εσένα . Ήλπιζα σε αυτό το 10 τοις εκατό . Ξίστευα σε ένα θαύμα . Ε Λεφέλη όμως ήταν ψύχραιμη , ήρεμη . Ήθελε μόνο να σε δει και ας πέθαινε μετά . Γίχε μπει στο μήνα της . Ρην έβλεπα καλύτερα ! Ξίστευα ότι θα τα καταφέρει . Ένα βράδυ την είδα στο μπαλκόνι να γράφει με μανία σε ένα τετράδιο . Ξήγα δίπλα της . Ρο έκλεισε αμέσως , σαν να μην ήθελε να δω τι έγραφε . Πτάθηκε στη γωνία του μπαλκονιού με κοίταξε και μου είπε « πόσο όμορφα είναι απόψε ». Μαφνικά ένας πόνος την έριξε πάνω μου . Αεννάω μου είπε . Ρην πήγα αμέσως στο νοσοκομείο . Ρης κράταγα το χέρι όση ώρα ήμουν δίπλα της . Ξριν την πάρουν από το δωμάτιο μου είπε " να βγάλεις την κόρη μας Βανάη ", όχι της είπα εγώ , Βήμητρα θα την πούμε . Θαι καθώς μου άφηνε το χέρι μου ψιθύρισε " ότι και να γίνει , να ξέρεις ότι σ ' αγαπώ ". Ξερίμενα έξω από την αίθουσα . Κε είχε λούσει κρύος ιδρώτας . Ε καρδιά μου χτυπούσε πολύ γρήγορα . Κα ακόμα και τώρα , ήλπιζα σε αυτό το 10 τοις εκατό . Νι ώρες περνούσαν και
175