δεν έγιναν έτσι . Ξοτέ δεν γίνονται έτσι όπως θα θέλαμε να γίνουν . Θαι αυτή τη φορά έχασα . Ν κλόουν στάθηκε μπροστά του και με μια απότομη κίνηση έμπηξε το μαχαίρι στο λαιμό του Θύλιαν . Ώυτός κύλησε στο πάτωμα και εγώ αναγνώρισα την κόλαση για μια ακόμα φορά . Ήθελα να γονατίσω και να κλάψω , αλλά δεν θυμάμαι να το έκανα . Ιιποθύμησα . ταν συνήλθα στα αυτιά μου έφτανε ένας επίμονος και ενοχλητικός θόρυβος . Ήταν όλα λευκά και δεν μπορούσα να καταλάβω που βρισκόμουν . Ήταν άσχημη η αίσθηση να μην μπορείς να καταλάβεις που βρίσκεσαι και τα φώτα εκτυφλωτικά να σου διαλύουν το μυαλό . Ξροσπάθησα να καλύψω τα μάτια μου και άρχισα να περιπλανιέμαι στους λευκούς χώρους αυτού του τεράστιου κτιρίου . « Γίδα » ανθρώπους να τρέχουν αλλόφρονες δεξιά και αριστερά και τους ακολούθησα . Έφτασαν μπροστά στο κρεβάτι ενός νεαρού όπου άρχισαν να μεταφέρουν ογκώδη μηχανήματα τριγύρω του . Ρους παρακολουθούσα για ώρα ώσπου στο τέλος τους είδα να αποχωρούν με κατεβασμένο το κεφάλι και να σκεπάζουν το σώμα του νεαρού με ένα σεντόνι . Έτρεξα πίσω τους και τους άκουσα να λένε « τους χάσαμε και τους δυο . Θαι τον Θύλιαν και τη ΐάλερι . Ξρέπει να ειδοποιήσουμε τους γονείς τους …» Ήθελα να τρέξω πίσω τους και να τους πω πως δεν ήταν αλήθεια . Ήμουν εκεί και ήμουν ζωντανή . Ρους φώναξα , αλλά δεν με άκουγε κανείς . Θαι τότε θυμήθηκα .
166