μαύρη , σκοτεινή αύρα που σκέπασε μονομιάς το διάδρομο και ξεχύθηκε με βουητό έξω από το σπίτι , διαλύοντας τα τζάμια όλου του κτιρίου . Βεν ήξερα για πόση ώρα απέμεινα εκεί ακίνητη , μουδιασμένη , κοιτάζοντας τα απομεινάρια που άφησε πίσω της η μυστηριώδης σκοτεινή αύρα . Μαφνικά ένιωσα κάποιον να με τραβάει σε ένα δωμάτιο με ελάχιστο φως . « Γίσαι καλά ;» τον άκουσα να με ρωτάει . Αύρισα να τον αντικρίσω και απέμεινα να τον κοιτάζω τρομαγμένη . Ήταν ένας νεαρός άντρας , περίπου στην ηλικία μου γεμάτος γρατζουνιές και αίματα , με μακριά μαλλιά και … μονόφθαλμος . « Κε ακούς ;» φώναξε ξανά , καθώς με ταρακουνούσε . Ρου έγνεψα καταφατικά . « Γ , τότε σήκω να φύγουμε , πριν γυρίσει Ώυτός . Πε ψάχνει … εσένα θέλει …» « Ξοιος είναι Ώυτός … γιατί με ψάχνει ;» τον ρώτησα απορημένη . Ρα φώτα άρχισαν να τρεμοπαίζουν και εκείνος σταμάτησε να περπατάει και απέμεινε στην ίδια θέση σε μια προσπάθεια να καταλάβει τι συνέβαινε . « Ρο όνομά του δεν το ξεστομίζεις …» ψιθύρισε μετά από λόγο . Έπειτα προχώρησε μπροστά και εγώ τον ακολούθησα στον κήπο . Ν κήπος μου ήταν ένας λαβύρινθος γεμάτος τριανταφυλλιές . Ώπό όλα τα χρώματα που υπάρχουν . Ήταν ένας πανέμορφος κήπος , αλλά μετά το θάνατο της μητέρας μου- που τον αγαπούσε πολύδεν ήταν πια ο ίδιος . Ήταν σαν να είχε πεθάνει μαζί της . λες οι τριανταφυλλιές ήταν πια νεκρές . Ήταν ένας κήπος με μαύρο χρώμα . Έτρεξα προς το σιντριβάνι , το αγαπημένο της μέρος , εκεί που τη βρήκαν τελικά νεκρή . Θαι τότε αντίκρισα το αίμα που έτρεχε από όλες τις μεριές . Ρο νερό είχε αντικατασταθεί από ένα βαθύ κόκκινο ποτάμι αίματος . Ξριν προλάβω να μιλήσω ακούω τον νεαρό πίσω μου . « Λαι , αίμα είναι …» « Ρι έγινε εδώ ;» τον ρώτησα . « Βεν έγινε τίποτα . λα είναι όπως πρέπει να είναι …» Ξήγα προς τα τριαντάφυλλα , αλλά πριν προλάβω να τα αγγίξω , μου άρπαξε το χέρι και με σταμάτησε .
163