Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου-2 | Page 151

Βουλεύω . Θοπιάζω σκληρά πως και το κύμα στο βράχο με δύναμη χτυπά . Ρα όνειρά μου , ήλιος κάθε φορά , Κα είναι πράγματι αληθινά ;
Ώνθρωπιά , Ώνθρωπιά , φεύγει μακριά Κα η καρδιά μου εμμένει στα παλιά . Σίλοι , Γχθροί , όλοι για την εξουσία πως και ο κόσμος αυτός ζει στην απληστία .
Ρρέχω . Ρρέχω να βρω την αλήθεια . Τρόνος περνά , Τρόνος κυλά , λα μια ανοησία .
31 . ΣΟΤ ΣΡΑΣΙΨΣΗ , Αλέξανδρος Γκέρκι
Κια ηλιόλουστη μέρα Ξου τα πουλιά τραγουδούσαν Αια έναν μακρινό προορισμό Έγινε το τραγικό .
Ώπ ‟ τον ορίζοντα εφάνηκε Θακός οιωνός Θοράκια κατάμαυρα Ζάνατο σημαίνουν .
Θι ο ουρανός εχάλασε Ώπό γαλάζιο , γκρίζο Θι έγιναν όλα πως πριν .
151