21 . Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΣΟΤ ΦΡΟΝΟΤ , Υωτεινής Κόκκοτα
Παν ποτάμι ο χρόνος κυλά μπρος προχωρά πίσω δε γυρνά κάνει την κάθε στιγμή μοναδική . Θαι συ μπρος κοιτάς και πίσω δεν πας αλλά δεν είσαι γι ‟ αυτό ξεχωριστός .
Ν άνθρωπος δεν πρέπει να είναι ο χρόνος , πρέπει να είναι οι στιγμές . Λα κοιτάζει το βιβλίο της ζωής απ ‟ την αρχή να σταματάει τη μνήμη του , για να σκεφτεί .
Ώπ ‟ τη θάλασσα μπορείς να πάρεις όσες χούφτες νερό επιθυμείς , όμως με τον καιρό πρέπει να προσπαθείς όλο και πιο μεγάλες χούφτες να δημιουργείς .
Λα σκέφτεσαι τις στιγμές και να προσπαθήσεις τα λάθη να βρεις με το πέρασμα του χρόνου να βελτιωθείς .
22 . ΣΑΞΙΔΙ ΣΗΝ ΟΜΙΦΛΗ , Κων / νας Αλεξανδράκη
Πτα ανάκτορα της ομίχλης ακροβατώ , πέφτω στα τυφλά αλλά προχωρώ ... Πτους διαδρόμους τους αναζητώ ούτε ξέρω κι εγώ ... Θαι στα ξαφνικά , μια απαλή δροσιά σε αγκαλιάζει , σε ζωντανεύει , σε χτυπά ... Θι έτσι άξαφνο είναι και το φευγιό της ... Άλλοτε πάλι τρομερή χίμαιρα σε παρασέρνει σε άλλα λημέρια , άγνωστα κι αυτά ... τα ρεύματα σε τραβούν , παλεύεις γοερά και τα παίζεις πια όλα κορώνα-γράμματα ...
142