ΤΜΜΕΣΟΦΕ
9 . ΠΟΙΨ , Παναγιώτη Θεοδωρούλα
Ξοιώ μια στάλα οξυγόνου χαράς στο κενό ατμόσφαιρας και από αυτήν τη στάλα επιζώ στο κρύο σύμπαν . Ξοιώ μια ελπίδα στο καθετί αφάνταστο , στο καθετί ακατόρθωτο . Ξοιώ το κουράγιο για ακόμα μια προσπάθεια σε ό , τι για τους πολλούς φάνηκε ανούσιο . Ξοιώ έναν κόσμο όπως θα ήθελα , απλά να τον χαρώ για λίγο κι έπειτα ας τον καταστρέψω . Ξοιώ μιαν αγάπη , αυτήν που μου έλειψε , κι ύστερα την διώχνω στο άπειρο . Ξοιώ λίγη θερμότητα , να σε ζεστάνω , αγάπη μου . Ξοιώ λίγη φωτιά , για να με κάψω μάτια μου … απλά να ζεσταθείς . Ξοιώ έναν γίγαντα , να εξοντώσω όλα τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι μου . Ξοιώ έναν θεό μέσα μου για να νικήσω όλους τους δαίμονες που υποσκάπτουν το « είναι » μου . Ξοίηση . Ξοιώ έμενα λίγο καλύτερο . Ξοίηση , ποιώ εμένα , μέχρι να με ωθήσω να κάνω πραγματικότητα την κάθε φαντασίωση .
10 . ΣΑ ΔΙΦΣΤΑ ΣΟΤ ΕΓΨΙΜΟΤ , Μαρίας Δανιήλ
Θάθονται σιωπηλοί στο παγκάκι του εγωισμού . Ρα βλέμματα τους εστιασμένα στο γαλάζιο της θάλασσας . Ν ήλιος κρυμμένος πίσω από τα πυκνά σύννεφα , βρίσκει ένα πέρασμα και διοχετεύει τις χρυσές αχτίδες του στη
131