Κια ψυχή ... χι πολύ ... Που το λέω εγώ που είμαι όλα τα παραπάνω . Αιατί η πραγματικότητα πονάει , και πονάει περισσότερο απ ‟ όσο φαντάζεσαι ... Θαι δεν υπάρχει πλέον βοήθεια , όλοι είναι απασχολημένοι ... Ώπασχολημένοι σώζοντας τον εαυτό τους . Αιατί η πραγματικότητα πονάει ... και ο πόνος είναι αβάσταχτος . Βιότι όλοι πονάμε . Ξονάμε . Ξονάμε . Ξονάμε . Βιότι κι εκείνος πονάει . Ξονάει . Ξονάει . Ξονάει . Βιότι κι εσύ πονάς . Ξονάς . Ξονάς . Ξονάς . Βιότι κι εγώ πονάω ... Ξονάω ... Ξονάω ... Ξ-ο-ν-ά-ω .
2 . ΧΕΤΔΑΙΘΗΕΙ , Καλλιόπη Αϊβαλιώτη ( 2 ο βραβείο )
Καύρα σύννεφα και ψεύτικα χαμόγελα η πόλη βράζει χαμένη στον έντονο ρυθμό της ξεζουμίζει τους ανθρώπους της τους αφήνει ρημαγμένους πεσμένους στο έδαφος , νεκρούς Κια μυρωδιά πλανιέται στο γκρίζο τ ‟ ουρανού δίνει χρώμα στα μαραμένα πρόσωπα . Ώνοίγω το παράθυρό μου . Ρο φως του πρωινού ξεχύνεται με μανία στο σκοτεινό δωμάτιο Ε καρδιά μου ανεβάζει παλμούς στέκομαι ακίνητη μυρίζω , ακούω , αισθάνομαι , τίποτα δεν υπάρχει απ΄ όλα αυτά Ώνοίγω το συρτάρι με τις αναμνήσεις , επιλέγω έναν φάκελο και τον ανοίγω προσεχτικά . Μαφνικά , η θάλασσα με παγώνει , ο άνεμος με παρασέρνει και τα μάτια μου αγγίζουν το γαλάζιο του Ώιγαίου ! Ένα ακόμα καλοκαίρι ψάθινα καπέλα ,
13