Πτην αρχή ματώνεις τα πόδια σου και δε θέλεις να συνεχίσεις . Ένα παιδί από τη γειτονιά περνά με το δικό του ποδήλατο από δίπλα σου και γελά με εσένα . Ώνεβαίνεις ξανά στο ποδήλατο και κάνεις το κύκλο του τετραγώνου . Ξέφτεις λίγο πριν φθάσεις σπίτι σου όμως αντί να κλάψεις πεισμώνεις και καβαλάς το ποδήλατο ξανά . Βεν ήθελες ποτέ να κάνεις αγγλικά . Πτο μάθημα όταν όλοι έκαναν ανάγνωση εσύ κοιτούσες τον ουρανό έξω από το παράθυρο . Θάθε μέρα ο ίδιος αλλά και τόσο διαφορετικός . Έβλεπες την κάθε του απόχρωση σαν κάτι μαγικό και κάθε φορά δοκίμαζες να το αποτυπώσεις με τις νερομπογιές σου στο χαρτί . Ξοτέ δεν κατάφερες να πετύχεις τη μαγεία αυτή , όση ασημόσκονη κι αν έβαλες , χαλώντας τόνους από αυτή . Ξρώτη μέρα στο γυμνάσιο κάθεσαι μόνη σου σε μία γωνία . Έξω από νερά σου είσαι μάλλον , σαν ψάρι εκτός γυάλας . Ρο μόνο που έψαχνες ήταν να βρεις μια γυάλα . Ή μάλλον όχι . Ε γυάλα για εσένα ήταν μικρή . Φκεανό ψάχνεις να χαθείς , τα τζαμένια τείχη σε περιορίζουν ασφυκτικά . Ώλλά τα υπομένεις . Θάνεις υπομονή μέχρι το λύκειο , μέχρι το τέλος του το οποίο σηματοδοτούν οι πανελλήνιες . λοι περιμένουν με αγωνία τις βάσεις . Γσύ , δεν σκας , ξέρεις . Πυνεχίζεις να πασπαλίζεις με ασημόσκονη ένα νέο χαρτί . Μέρεις πως άφησες ένα άλυτο θέμα στη φυσική , άλλο ένα στη χημεία .... χι πως δεν τα ήξερες , απλά ... ούτε εσύ ξέρεις γιατί δεν τα έγραψες . Μαναδίνεις την επόμενη χρονιά . Θλάμα χαράς βγαίνει από τα μάτια σου όταν περνάς στη σχολή που θέλεις . Ρο καλοκαίρι ξεφαντώνεις όπως κάθε παιδί που μόλις τελείωσε το σχολείο , αν και εσύ το κάνεις για δεύτερη φορά . Πε μία παραλία καμένη από τον ήλιο γνωρίζεις τον άνθρωπο που θα ερωτευτείς . Πε πείθει αφού τελειώσεις τη σχολή σου να πας για μεταπτυχιακό στο ΐέλγιο , όπου έμενε . Τρειαζόσουν τόσο πολύ αυτό τον άνθρωπο κοντά σου , που έβαλες τα δυνατά και πήρες υποτροφία από το πανεπιστήμιο εκεί . Έχεις γυρίσει στην Γλλάδα , μετά από έναν άσχημο χωρισμό , κλείνεσαι στον εαυτό σου . Βε θες να βγεις από το σπίτι , το παιδικό σου δωμάτιο . Ώγκαλιάζεις το σεντόνι λες και έχει ψυχή και χέρια να σε αγκαλιάσει κι αυτό . Ζυμώνεις που δεν το κάνει , σηκώνεσαι και σπας την κορνίζα με το μεταπτυχιακό . Ρα χέρια σου γεμίζουν
111