φως που τα συναισθήματα μου με τράβαγαν να μπω μέσα . Ρα μάτια μου έκλεισαν μια φορά . ταν τα άνοιξα βρισκόμουν στο τέλος μιας σήραγγας . Κπροστά μου έβλεπα σύννεφα που δημιουργούσαν ένα επίπεδο έδαφος . Κόλις κοίταξα πίσω , στην αρχή της σήραγγας , είδα όλη μου τη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια μου . Άσχημες και όμορφες στιγμές , από τότε που γεννήθηκα μέχρι που πέθανα . Ώνοιγόκλεισα τα μάτια μου ενθουσιασμένος και σκεπτόμενος . Κε ένα βήμα πέρασα στον παράδεισο . Μανακοίταξα πίσω . Γίδα και άλλους , σαν εμένα , να βγαίνουν από τη σήραγγα . Θοίταξα γύρω μου … Ήμουν περικυκλωμένος από ανθρώπους-πνεύματα και αγγέλους . Ρο τοπίο είχε αρχίσει να με τρομάζει . Πκεπτόμουν : « Ξού κατέληξα ; Ξώς είμαι ; Ξού βρίσκομαι ; Γίμαι σε ένα μέρος που υπάρχει περίπτωση να γυρίσω πίσω …» Γίχα ιδρώσει … Ε καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα . Ξροσπάθησα να ξεφύγω από το πλήθος , να πάρω λίγο αέρα . μως απομακρύνθηκα πολύ και χάθηκα . Έψαχνα τα άλλα άτομα επί ώρες … Κέχρι , που αντίκρισα έναν ναό . Έξω υπήρχαν άγγελοι . Έτρεξα ως εκεί και τους ρώτησα που βρισκόμουν και που πρέπει να πάω . Έτσι με οδήγησαν στην πόλη την οποία οι πεθαμένοι άνθρωποι ζούσαν . Γνώ περπατούσα είδα από μακριά γρασίδι . Ήταν όμορφο και πάνω του ήταν φυτρωμένα ψηλά δέντρα και χρωματιστά λουλούδια . Κικρά σπιτάκια άρχισαν να ξεπροβάλουν ενώ προχωρούσα . Νι άνθρωποι μιλούσαν περπατούσαν και γελούσαν . Γγώ δεν ήξερα κανέναν . Ρότε θυμήθηκα πως κάποιος φίλος μου πέθανε πριν καιρό και έψαξα να τον βρω . Ρην ώρα που έψαχνα είδα ένα μεγάλο παλάτι . Ττύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα . Γκεί αντικρίζω τον Ζεό και τον ρωτάω με πολύ σεβασμό , αν ήξερε που ήταν ο φίλος μου . Κου απάντησε πως είχε πάει στη Θόλαση . -Αιατί ; τον ρώτησα . -Ών πας στη Θόλαση και ολοκληρώσεις κάποιες δοκιμασίες , θα ξαναγεννηθείς στην επόμενη ζωή σου . -Ρα κατάφερε ; Μαναρώτησα . -Βυστυχώς όχι … -Θαι τώρα ;
105