Φώτης Κόντογλου
2 ο βραβείο: «Σκοτεινός Λαβύρινθος» ,
Βούρκου Παναγιώτα,6ο ΓΕΛ Αιγάλεω
Πολλά… Πάρα πολλά… Πάρα πολλά συναισθήματα… Εκείνη τη
στιγμή, ξαπλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου, πλημμυρισμένη
από συναισθήματα ένιωθα την ανάγκη να φωνάξω… Πόνος. Πολύς
πόνος• και κούραση… Και ύστερα… ανακούφιση, γαλήνη. Αναστέναξα
βαθιά… Στο δωμάτιο ακούστηκαν κλάματα μωρού. Η νοσοκόμα με
πλησίασε κρατώντας αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι που μόλις
είχε βγει από μέσα μου. Το άφησε στην αγκαλιά μου και έφυγε. Το
μωρό είχε ηρεμήσει. Η καρδιά μου όμως άρχισε να χτυπά δυνατά.
[71]