2 ο βραβείο: Το συναίσθημα , Μποπλιανιώτης Άγγελος,
Σ. Σ. Αυγουλέα Λιναρδάτου
Το συναίσθημα αυτό φαντάζει μαγικό
Όμως δεν κρατάει για πολύ
Αλλοιώνεται, ξεθωριάζει
Σε έναν κόσμο όπου και το τελευταίο άρωμα
Το τελευταίο συναίσθημα
Δεν είναι πλέον συναίσθημα
Αυτός είναι ο κόσμος μας τώρα
Δήθεν καινοτόμος, γεμάτος ευκαιρίες
Όμως κρύβεται η αλήθεια
Πόσο επίπεδοι, στενόμυαλοι, επιφανειακοί…
Μία χαρούμενη γλυκιά φωνή
ακούγεται στον ορίζοντα
Το άκουσμά της ίσα ίσα
μου χαϊδεύει το αυτί
Καταπνίγεται, σφάζεται από τις
εκατομμύρια κραυγές βοήθειας
Και μετά σιωπή
Η ανθρωπιά πλέον αποτελεί μια λέξη
η οποία έχει χάσει τη σημασία της,
το νόημά της, το συναίσθημα
Συμφέρον, χρήμα, εκμετάλλευση
Πλέον τα ανθρώπινα συναισθήματα
και οι αξίες είναι αγαθά
Πουλιούνται, αγοράζονται και
εξαλείφονται σε δευτερόλεπτα
Όπως και η ελπίδα μου.
[48]