-Πίτερ! Ή θα παρατήσεις τον ρόλο ή σε διώχνω από το σπίτι! η
Λήδα πλέον ακουγόταν αποφασιστική. Υπήρξε ησυχία για λίγα
δευτερόλεπτα.
-Εντάξει.
-Τι εντάξει; Τι εννοείς; αποκρίθηκε η μητέρα, και ο ιδρώτα έτρεχε
στο κούτελό της.
-Θα φύγω! Και με αυτά τα λόγια ο Πίτερ μάζεψε τα πράγματα του
και έφυγε, χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Χρόνια πέρασαν μέχρι ο Πίτερ να ξαναδεί τη μητέρα του. Ή μάλλον
να μη τη δει. Αφού ήταν κλεισμένη στον ξύλινο τάφο της, θαμμένη
κάτω από τη γη. Πώς να τη δει; Ένιωθε ενοχές. Όταν έφυγε από το
σπίτι, δεν ξαναγύρισε. Δε ξαναμίλησε στη μητέρα του, αλλά ούτε
στους φίλους του. Και εννοείται, ότι παραιτήθηκε από λογιστής ή
λογιστάκος όπως αποκαλούσε τον εαυτό του. Μετά από τον πρώτο
του ρόλο η καριέρα του απογειώθηκε! Ταξίδεψε στο εξωτερικό, και
έπαιξε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πολλά έργα και σειρές. Ακόμα
και στην τηλεόραση εμφανίστηκε! Δεν έγινε γνωστός μόνο στη
γειτονιά, στην πόλη, ή στην Αθήνα όπως πίστευε… αλλά σε ολόκληρο
τον κόσμο έγινε ξακουστός! Όπου τον βλέπανε φωνάζανε «Πίτερ
Σπένσερ!» και ζητούσανε αυτόγραφα και φωτογραφίες. Τι να το
έκανε όμως αυτό ο λογιστάκος τώρα; Απομονωμένος. Μόνος. Χωρίς
μητέρα, φίλους, συναδέλφους. Μπορεί πριν να ζούσε μία ζωή απλή,
αλλά τουλάχιστον ήταν ευτυχισμένος. Έτσι ένιωθε. Και τώρα ήταν.
Όχι όμως με τον ίδιο τρόπο. Ίσως, δεν έπρεπε να ήταν τόσο
σκληρός με τη μητέρα του. Ναι! Ζούσε το όνειρό του! Πώς ευχόταν
όμως τώρα να μπορούσε να πει μία λέξη, μοναχά, στη μητέρα του
πριν φύγει… «Αντίο». Όμως, δεν τα κατάφερε. Στάθηκε μπροστά
στον τάφο της. Ούτε ένα δάκρυ δεν έτρεχε από τα μάτια στο
μάγουλό του. Το μόνο που μπόρεσε να μουρμουρίσει ήταν ένα απλό,
σιγανό «Ευχαριστώ». Και έφυγε. Χωρίς να κοιτάξει πίσω.
[43]