θυμήθηκε ότι έπρεπε να γυρίσει σπίτι. Ποιος ξέρει τι θα
αντιμετώπιζε εκεί… Φτάνοντας στο σπίτι ο Πίτερ άνοιξε διστακτικά
την πόρτα. Η μητέρα του όρμησε πάνω του και άρχισε τις
ερωτήσεις. Ο Πίτερ πραγματικά δεν ήθελε να γίνει κάτι τέτοιο,
ευχόταν η μητέρα του να μην ήταν εκεί εκείνη τη στιγμή, να
μπορούσε απλά να πάει στο δωμάτιό του, και να αποφύγει τη
συζήτηση.
-Πού ήσουν τόσες ώρες νεαρέ; φώναξε θυμωμένη η Λήδα.
-Δεν είναι φανερό μητέρα; Στη δουλειά! απάντησε ο Πίτερ
νιώθοντας ενοχές που είπε ψέματα.
-Α ναι; Μέχρι τέτοια ώρα! ήταν φανερό ότι η μητέρα του δεν έχαβε
τα ψέματα αυτά.
-Έκανα υπερωρίες!
-Τέσσερις ώρες, τόση δουλειά είχες;
-Και μετά… βγήκα με τους συναδέλφους μου.
-Και τότε, γιατί ο Μπιλ είπε ότι το πρωί κάθισες μία ώρα στη
δουλειά και μετά εξαφανίστηκες, ε; Μπορείς να μου εξηγήσεις!
-Εγώ μητέρα…
-Εσύ τι Πίτερ; Πες μου την αλήθεια!
-Ήμουν σε μία οντισιόν, είπε διστακτικά ο Πίτερ.
-Πίτερ Τζόναθαν Σπένσερ! Τα έχουμε ξανασυζητήσει αυτά! Δεν
θέλω να έχεις καμία σχέση με το θέατρο! Θέλεις να μας
γελοιοποιήσεις σε όλη την πόλη; Πήραν τηλέφωνο λίγο πριν έρθεις
και είπαν ότι πήρες τον ρόλο! Απαιτώ να επικοινωνήσεις με τους
κριτές αμέσως και να τους πεις ότι μετάνιωσες!
Ησυχία. Ο χρόνος πάγωσε.
-ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ! ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ! Μητέρα το καταλαβαίνεις
αυτό! φώναξε ο Πίτερ τόσο δυνατά από τη χαρά του που όλη η
γειτονιά τον άκουσε.
[42]