1 Ο βραβείο: Βρες χώρο για όνειρα, Γεωργία-Θεοδώρα Λυμπέρη,
8ο Γυμν. Ιλίου
Todo saldrα bien
Επιτέλους κουδούνι. Όλοι έξω. Έμεινε μόνος του. Μία άδεια τάξη
και αυτός. Μάζεψε τα πράγματα του. Με το ζόρι πρόλαβε την πόρτα
του λυκείου ανοιχτή. Έξω τον περίμενε ο Πέτρος.
-Άρη …..ξεκινάει αυτός.
-Ναι Πέτρο ξέρω τι θες και εγώ θέλω να μιλήσουμε. Δεν μπορώ
όμως να μιλήσω εδώ, του απαντάει.
-Πάμε πλατεία μετά το φροντιστήριο;
Το ίδιο απόγευμα οι δύο φίλοι συναντήθηκαν .
-Ναι το ξέρω φίλε, δεν πάει άλλο. Σταμάτησα να ζωγραφίζω.
Τέλος τα γκράφιτι. Σχολείο έρχομαι μόνο για να μην κάνω απουσίες.
Πρέπει να στο πω. Φεύγω από την Αθήνα. Δεν υπάρχουν εδώ
δουλειές, τουλάχιστον οι δικοί μου δεν βρίσκουν. Βρήκε μια δουλειά
ο πατέρας μου. Στη Θεσσαλονίκη. Θα έχει καλά χρήματα. Πρέπει
να πάω και εγώ μαζί του. Το καταλαβαίνεις ότι έχω τρελαθεί
βέβαια. Πως θα το πω σε αυτήν; Πέτρο πρέπει να κάποιον τρόπο
αλλιώς δεν γίνεται. Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Αυτό ήταν
σκέφτηκε. Τα είχε βγάλει όλα από μέσα του. Ήταν στεναχωρημένος
μα και τόσο ελεύθερος. Επιτέλους.
-Φίλε μου δεν θα πω ότι χαίρομαι που φεύγεις και το ξέρεις καλά
αυτό. Είσαι δυνατή ψυχή όμως και θα τον βρεις τον τρόπο. Έλα
τώρα. Τι φάτσα είναι αυτή που έχεις; Στη Θεσσαλονίκη πας, του
είπε με νόημα κλείνοντας του το μάτι ο Πέτρος . Μπράβο ρε μάγκα
χαμογέλα. Όλα θα πάνε καλά το ξέρεις.
[15]