Αιγαίο Ώρα Μηδέν ΠΤΗΣΗ Ειδικές Εκδόσεις | Page 146

Αμμούδι ακούει αμυδρά έναν βόμβο . Για λίγο . Μετά πάλι λίγο πιο δυνατά . Είναι βάρκα ; Πετάγεται όρθιος και βλέπει ένα μικρό ξύλινο καΐκι να πλησιάζει και κάποιον επάνω να του κάνει σήματα με τα χέρια από μακριά . Κάνει και αυτός σινιάλο . Το καΐκι πλησιάζει περισσότερο . Διακρίνει τον Καλατζάκο στην πλώρη να του φωνάζει και έναν παππού στην πρύμνη που τιμονεύει με τη λαγουδέρα . Είναι ο κυρ Ηλίας , ο ψαράς από το Τρίστομο . Τον είχε ειδοποιήσει η κυρία Παντελία να παρατήσει ότι κάνει και να κατέβει στο χωριό αμέσως να βοηθήσει . Φόρτωσε τον Καλατζάκο και ξεκίνησαν για το Αμμούδι .
Το ξύλινο σκαρί έρχεται κοντά στο σημείο τους . Ο κυρ Ηλίας το κρατάει όσο πιο κοντά μπορεί στα βράχια , κάνοντας πότε ανάποδα , πότε κράτει , πότε πρόσω . Οι δύο εθνοφύλακες δένουν ένα σωσίβιο στο κεφάλι του επισμηναγού για να σταθεροποιήσουν κάπως τον αυχένα του . Είναι δύσκολο να βάλεις έναν αναίσθητο άνδρα μέσα σε μια βάρκα . Τελικά , κυρίως χάρη τη μυϊκή δύναμη του μεγαλόσωμου Απεριώτη τα καταφέρνουν και ξεκινούν για πίσω . Σύντομα ο ιπτάμενος σταματάει να τρέμει καθώς το σώμα του , ξαπλωμένο στην ψαρόβαρκα , ζεσταίνεται από τον ήλιο . Ο Καλατζάκος , μούσκεμα και εξαντλημένος από την προσπάθεια , κοιτάζει τον σιωπηλό Απεριώτη . Τα κατάφεραν .
Δεν θα τολμήσουν να περάσουν το ποτάμι
Σουφλί Έβρου , 26 Ιουλίου , Ώρα 12:01 : Από την ταράτσα ενός από τα τελευταία σπίτια στη βορεινή άκρη του Σουφλίου , τρεις ακρίτες παρατηρούν το ποτάμι , μόλις 700 μέτρα ανατολικά από τα σπίτια τους . Ο ιδιοκτήτης Κώστας Μουστακίδης και δύο γείτονές του φορούν στολές παραλλαγής και έχουν τα όπλα τους γεμάτα . Οι άλλοι δύο έστειλαν τις οικογένειές τους στην Αλεξανδρούπολη για ασφάλεια από την προηγούμενη εβδομάδα . Ο Κώστας , νωρίτερα σήμερα το πρωί .
Τις προηγούμενες ημέρες περνούσαν διαρκώς στρατιωτικά οχήματα από την εθνική οδό μπροστά τους , ενώ συχνά έβλεπαν κίνηση και στους αγροτικούς δρόμους που διασχίζουν τα χωράφια βόρεια του οικισμού . Σήμερα τίποτα . Ψάχνουν με τα κιάλια τους αλλά δεν βλέπουν κανέναν . Ξέρουν ότι ο στρατός είναι εκεί φυσικά , όμως αυτή η απόλυτη ησυχία είναι αποκαρδιωτική όταν ζεις 700 μέτρα από τα σύνορα με την Τουρκία . Το κινητό του Κώστα χτυπάει . Το βγάζει από την τσέπη του , κοιτάζει , είναι ο αδερφός του που είναι αντισυνταγματάρχης στην Αλεξανδρούπολη .
« Έφτασαν ;»
« Ναι , είναι με τη Γεωργία και τα παιδιά στο σπίτι . Τα μικρά παίζουν με τα ξαδέρφια τους , σαν να κάνουν διακοπές τους φαίνεται ».
Ο Κώστας ησυχάζει κάπως . Ξέρει ότι ο αδερφός του δεν μπορεί να πει λεπτομέρειες στο τηλέφωνο , όμως ρωτάει έτσι κι ’ αλλιώς : « Πώς είναι τα πράγματα ; Τί ακούς εκεί ;».
74