άπορους της περιοχής των Αθηνών και γνώρισαν τους
διοργανωτές αυτής της δράσης.
Αυτές οι δράσεις υπήρξαν ιδιαίτερα συγκινητικές για
όλους, γιατί ήρθαμε κοντά στους συνανθρώπους μας
και συνειδητοποιήσαμε τα σοβαρά προβλήματα που
βιώνουν καθημερινά.
Συντακτική ομάδΑ
ν κάποιος σας ζητούσε να θυμηθείτε τρία πράγματα από το τελευταίο καλοκαίρι που δεν θα
ξεχάσετε ποτέ, ποια θα ήταν αυτά; Τι θα θυμάστε για πάντα από το καλοκαίρι του 2018; Είμαι
σίγουρος ότι θα θυμόσαστε τις καταστροφικές πυρκαγιές που διέλυσαν την Αττική, που στέρησαν
τη ζωή από δεκάδες ανθρώπους, που κατέστρεψαν δεκάδες περιουσίες. Κάποιοι είδαν τα σπίτια τους
να καίγονται, άλλοι είδαν το μαρτύριο αυτό από την τηλεόραση. Και η αλήθεια είναι ότι όλοι νιώσα-
με τον πόνο και την απογοήτευση βλέποντας αυτό που απέμεινε από την τραγωδία αυτή.
Παρόλη τη θλίψη, η αλήθεια είναι ότι δε γίνεται να γυρίσουμε, δυστυχώς, τον χρόνο πίσω. Ωστό-
σο, ακόμα μπορούμε να βοηθήσουμε τους πυρόπληκτους με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο και να
τους δώσουμε πίσω την ελπίδα που έχασαν.
Το σχολείο μας, λοιπόν, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει ένα μέρος των χρημάτων που συγκεντρώ-
σαμε από τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, για να καλύψει ανάγκες των πυρόπληκτων περιοχών. Απο-
φασίσαμε, λοιπόν, να στηρίξουμε το 1 ο Γυμνάσιο Νέας Μάκρης με την αγορά ενός φωτοτυπικού
μηχανήματος τελευταίας τεχνολογίας. Μάλιστα, το Γυμνάσιο αυτό συνεργάζεται με το Κοινωνικό
Φροντιστήριο Νέας Μάκρης και γι’ αυτόν τον λόγο, η ανάγκη σε φωτοτυπίες ήταν ακόμη μεγα-
λύτερη. Λίγο πριν από τις γιορτές, λοιπόν, το 15μελές συμβούλιο του σχολείου επισκέφθηκε τους
μαθητές του σχολείου και τους παρέδωσε το φωτοτυπικό. Η ‘αδελφοποίηση’ των δύο σχολείων
επισφραγίστηκε με έναν φιλικό αγώνα μπάσκετ που ανέδειξε νικητή το σχολείο της Νέας Μάκρης,
αλλά και εμείς επιβραβευτήκαμε για το ήθος και την αγωνιστικότητά μας στη μικρή γιορτή που
ακολούθησε προς τιμή μας.
Η επίσκεψη αυτή πραγματοποιήθηκε σε γιορτινό κλίμα, όχι μόνο επειδή πλησίαζαν τα Χριστού-
γεννα, αλλά και επειδή όλοι όσοι εργάζονταν στο σχολείο αυτό ήταν ευγνώμονες για την προσφορά
μας. Μόνο η σκέψη του ότι προσφέραμε τη βοήθειά μας μάς γέμιζε, μας έκανε να νιώθουμε υπερή-
φανοι για τους εαυτούς μας και το σχολείο μας. Η φωτιά πέρασε.
Τα κατέστρεψε όλα. Όμως, σας θυμίζω πως ακόμη μπορούμε να βοηθήσουμε και πως ποτέ δεν
είναι αργά. Αξίζει να δώσουμε στο Μάτι, στον Νέο Βουτζά, στη Ραφήνα και στην Κινέτα άλλη μία
ευκαιρία και να φέρουμε μια νέα εποχή στις περιοχές αυτές. Η Εράσμειος το έκανε. Εσείς;
Βελισσάριος Βελισσαρίου β4
Α
Μετά τη φωτιά στο Μάτι
39