Νόμπελ Ειρήνης,
«για τη συνεισφορά τους στον
ειρηνικό τερματισμό
του Απαρτχάιντ και για
τη θεμελίωση μιας νέας
δημοκρατικής
Νότιας Αφρικής».
οποίες κέρδισε το κόμμα του Νέλσον Μαντέλα,
Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο.Ο νόμος του Απαρ-
τχάιντ καταργήθηκε επίσημα, ωστόσο δεν υπάρ-
χει αμφιβολία ότι εξαιτίας του ο ρατσισμός απέ-
κτησε βαθιές ρίζες στη χώρα.
Γεωργία Κατσικερού,
Μαριάνθη Παπάζογλου Α2
τικές ομάδες, μαύρους, λευκούς, έγχρωμους και
Ινδούς ενώ οι περιοχές διαχωρίστηκαν ανάλογα,
μέσω εξαναγκαστικών εκτοπισμών. Η κυβέρνηση
εφάρμοσε το διαχωρισμό σε όλα τα επίπεδα της
ζωής των ανθρώπων: στην παιδεία, την ιατρική
φροντίδα και τις δημόσιες υπηρεσίες και, φυσικά,
ήταν οι μαύροι αυτοί που λάμβαναν τις χειρότε-
ρες υπηρεσίες, σε σχέση με τους λευκούς. Η μη
συμμόρφωση με το νόμο σήμαινε σκληρό θά-
νατο για όποιον το αποτολμούσε ενώ οι μαύροι
πολίτες ήταν υποχρεωμένοι να φέρουν μαζί τους
βιβλιάριο με δαχτυλικά αποτυπώματα, φωτογρα-
φία και πληροφορίες για τις περιοχές στις οποίες
τους επιτρεπόταν η είσοδος.
Το Απαρτχάιντ προκάλεσε έντονη εσωτερική
αντίσταση. Μια σειρά από εξεγέρσεις και διαμαρ-
τυρίες προκάλεσαν την απαγόρευση της αντιπολί-
τευσης και οι ηγέτες της οδηγήθηκαν στη φυλακή.
Η αντίσταση διαδόθηκε σε ολόκληρη τη χώρα και
έγινε πιο βίαιη, ενώ η κυβέρνηση απάντησε με
αυξανόμενη καταπίεση και βία.
Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν σε φυλακές, συχνά
μετά από φρικτά βασανιστήρια. Όσοι δικάστηκαν
καταδικάστηκαν σε θάνατο, εξορίστηκαν ή κατα-
δικάστηκαν σε ισόβια φυλάκιση, όπως ο Νέλσον
Μαντέλα.
Το 1990 ο πρόεδρος Frederik Willem de Klerk ξε-
κίνησε διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του
ρατσιστικού νόμου, με αποκορύφωμα τις πολυ-
φυλετικές δημοκρατικές εκλογές του 1994, τις
19