γέφυρα του Ασωπού, η γέφυρα του Γοργοποτάμου, ο κάμπος της Αμφίκλειας κλπ.
Διονύσης Κουλούρης Γ1 Λυκείου
Παρέα με ένα βιολοντσέλο
Δεν είναι εύκολο να γράψω γιατί ξεκίνησα να παίζω ένα μουσικό όργανο σαν το βιολοντσέλο, που δεν είναι και τόσο συνηθισμένο. Όταν το κρατάς αισθάνεσαι σα να ακουμπάς έναν αγαπημένο σου φίλο. Το λέω αυτό, γιατί ένας βιολοντσελίστας είναι πάντα καθιστός και κρατάει έτσι το τσέλο του σαν να το αγκαλιάζει .Γι’ αυτό το λόγο, πιστεύω πως είναι ένα από τα πιο «αγαπησιάρικα» όργανα στον κόσμο. Δεν είναι μόνο ο ήχος και η μουσική που βγάζει , αλλά και η επαφή που έχει κανείς με το τσέλο του.
Όλα άρχισαν για εμένα όταν στο νηπιαγωγείο άκουσα το «Μαγικό Αυλό» του Μότσαρτ και η δασκάλα μας μάς έδειξε μια ορχήστρα . Δεξιά από τον μαέστρο είδα για πρώτη φορά βιολοντσέλο και κοντραμπάσο και μου έκαναν τεράστια εντύπωση. Από εκείνη τη στιγμή πίεζα τη μητέρα μου να αρχίσω μαθήματα, όμως δεν ήταν εύκολο να βρούμε δάσκαλο. Όσο και αν προσπαθούσαν να με πείσουν να ξεκινήσω πιάνο, κιθάρα ή βιολί, όλα μου ήταν αδιάφορα. Δεν μπορούσα να νιώσω τίποτα ιδιαίτερο με αυτά τα μουσικά όργανα. Στην αρχή βέβαια, ο ήχος που έβγαινε από το βιολοντσέλο μου φαινόταν απογοητευτικός, γιατί και το παίξιμό μου δεν ήταν καλό. Σιγά σιγά όμως, άρχισα να παίζω μελωδίες και όταν απέκτησα και το τελευταίο μου μεγαλύτερο τσέλο ,τότε όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι.
Το σημαντικότερο πάντως είναι να μαθαίνουμε ένα μουσικό όργανο με ενθουσιασμό και αγάπη, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι συχνά πιέζομαι για να εξασκούμαι καθημερινά. Το βιολοντσέλο όταν πρωτοεμφανίστηκε στην Ευρώπη λεγόταν βιολοντσελίνο και υπέστη πολλές τροποποιήσεις μέχρι να πάρει το σημερινό του σχήμα. Δεν είναι όμως ένα βαρετό όργανο όπως οι περισσότεροι νομίζουν. Είναι ένα όργανο, με το οποίο μπορεί να παίξει κανείς ακόμα και ροκ κομμάτια (υπάρχει και ηλεκτρικό τσέλο) και ο ήχος του είναι καταπληκτικός!