Κάθε φορά η θάλασσά μας
Κάθε φορά που πεθαίνει στο νερό ένα παιδί πνίγεται μαζί του και το παιδί που ήμουνα κάποτε κι εγώ .
Κάθε φορά που σβήνει στο νερό μια μάνα φεύγει μαζί της ξανά κι η μάνα που είχα κάποτε κι εγώ .
Κάθε φορά που τυλίγει το κύμα τόσους και τόσους γέροντες θάβω μαζί τους ξανά τούς παππούδες μου που έθαψα κάποτε κι εγώ .
Το ‘ 22 , η Σμύρνη , τ ’ Αϊβαλί , η Ορντού , η Τραπεζούντα , τώρα , το
Κανταχάρ , η Βαγδάτη , η Λαχώρη , η Παλμύρα . Ω , Ανατολή , ω Ιωνία θεσπέσια , από κει που γεννιέται το φως , από κει πλημμυρίζει ξανά και ξανά το άδικο αίμα .
Αίμα που φέρνει κι άλλο αίμα και κατεβαίνει ποτάμι στη θάλασσα , μια θάλασσα που δε λέει να χορτάσει χοές και σπονδές για άταφους νεκρούς και μνημόσυνα αμακάριστα .
Θάλασσα του ήλιου και των ταξιδιών που οι μύθοι σου γεννήσαν την θεά του έρωτα Θάλασσα της ανάγκης και της ανθρώπινης πραμάτειας , θάλασσα της απόγνωσης και της μάταιας ελπίδας δε λησμονάς ποτέ τα αρχαία σου Φαρμακονήσια .
Δε αφήνουν αυτή τη θάλασσά μας ήσυχη να κλάψει τους αιώνιους , τους στοιχειωμένους πνιγμένους της , δεν την αφήνουν να ησυχάσει το πένθος της .
Δε μας αφήνουν να νιώσουμε καν τον δικό μας θάνατο , μας δίκασαν να μην ξεπενθήσουμε ποτέ δεμένοι ισόβια με την αλυσίδα του ατέλειωτου θανάτου των άλλων .
ΘΩΜΆΣ ΚΟΡΟΒΊΝΗΣ
ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ
« Χώρες του ήλιου και δε μπορείτε ν ’ αντικρίσετε τον ήλιο Χώρες του ανθρώπου και δε μπορείτε ν ’ αντικρίσετε τον άνθρωπο »
ΓΙΏΡΓΟΣ ΣΕΦΈΡΗΣ
06