Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μέσα από τις γελοιογραφίες της εποχής
Φωκίων Δημητριάδης ( Ελεύθερον Βήμα , 2 / 11 / 1940 )
Ο ρόλος της γελοιογραφίας το 1940
στρατιωτική εισβολή της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας , σχεδόν ταυτόχρονα
Η με την απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου από τον Δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά τα ξημερώματα της 28 / 10 / 1940 , προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου συσπείρωση του ελληνικού λαού , έναν πρωτοφανή πατριωτικό ξεσηκωμό .
Ο πατριωτικός ενθουσιασμός , ο οποίος γιγαντώθηκε μετά τις πρώτες στρατιωτικές νίκες , κατέκλυσε τις σελίδες των εφημερίδων , τις συχνότητες των ραδιοφώνων και τις θεατρικές επιθεωρήσεις . Το χιούμορ , η γελοιοποίηση και ο εξευτελισμός του εχθρού υπήρξαν τα πλέον ισχυρά όπλα του ψυχολογικού πολέμου , που έλαβε χώρα στα μετόπισθεν της πολεμικής αναμέτρησης των αλβανικών βουνών .
Στην κατεύθυνση αυτή , της περιπαικτικής διάθεσης του ελληνικού λαού απέναντι στην ιταλική επίθεση που δέχτηκε η χώρα στις 28 Οκτωβρίου 1940 , κινήθηκε από την πρώτη στιγμή η επίσημη ελληνική προπαγάνδα . Από όλα τα είδη προπαγάνδας που επιστρατεύτηκαν , εξαιρετικά αποτελεσματική αποδείχθηκε η τέχνη της γελοιογραφίας .
116
ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ
Υπάρχουν σήμερα διαμορφωμένες κοινωνικές τάξεις όπως στη βυζαντινή κοινωνία ;
Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν διαμορφωμένες κοινωνικές τάξεις , όπως στη βυζαντινή κοινωνία .
Έχουν καταργηθεί ή διατηρούνται ως « μουσειακό είδος ». Υπάρχει κοινωνική διαστρωμάτωση , με την οποία υπάρχει η δυνατότητα της κοινωνικής κινητικότητας , είτε προς τα πάνω , είτε προς τα κάτω , δηλαδή να γίνει κάποιος πλουσιότερος , είτε φτωχότερος ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση . Επομένως , το επίπεδο της οικονομικής ισχύος παραμένει ουσιαστικά ο κύριος συντελεστής κοινωνικής κατάταξης , αλλά ενώ παραμένει καθοριστικός , δεν είναι ο μοναδικός . Έτσι παρατηρούμε ότι υπάρχει κυρίως η μεσαία τάξη ή μεσοαστική , στην οποία ανήκει η πλειονότητα των Ελλήνων με βάση τα εισοδήματά τους , και δύο ακόμα τάξεις , αυτή των πολύ πλουσίων , οι οποίοι είναι ένα μικρό ποσοστό , και των φτωχότερων ή ανέργων , οι οποίοι αποτελούν επίσης ένα μικρό ποσοστό . Παράλληλα οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται ατύπως σε πολλές « τάξεις » με διάφορα ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια . Παραδείγματος χάριν , το επάγγελμα που ασκεί κάποιος , η μόρφωση και το κύρος που τον περιβάλλει αποτελούν κριτήρια κατάταξής του σε ανάλογη κοινωνική τάξη . Αυτό όμως συμβαίνει μόνο στην κοινωνική συνείδηση των ανθρώπων , από τη στιγμή που έχουν καταργηθεί τα προνόμια των ανώτερων τάξεων του παρελθόντος και οι υποχρεώσεις και οι περιορισμοί των κατώτερων τάξεων ( π . χ . προλετάριων κ . α .).
ΜΑΡΙΆΝΝΑ ΤΟΥΦΕΞΉ β1