την καθημερινή ζωή της , την καταπίεση που δέχονταν τα κορίτσια στο Πακιστάν υπό την κατοχή των Ταλιμπάν και τις απόψεις της για τα δικαιώματα των κοριτσιών στη μόρφωση . Ένας σοβαρός τραυματισμός στο κεφάλι από το όπλο ενός άντρα , όταν ήταν δεκαπέντε ετών , δεν κατάφερε να ανακόψει τη δράση της . Έχει εκδώσει μάλιστα ένα βιβλίο για τη ζωή της και της έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία . Πρόσφατα ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Φιλοσοφία , Πολιτική και Οικονομία στην Οξφόρδη , ενώ παράλληλα έχει ιδρύσει σχολείο για Σύριες πρόσφυγες στον Λίβανο . Εξαιτίας της απόπειρας δολοφονίας της καθιερώθηκε στο Πακιστάν το δικαίωμα της εκπαίδευσης για όλους .
Με αφορμή το παράδειγμα της Μαλάλα Γιουσαφσάι , ή οποία αποτελεί έμπνευση για εμάς τους νέους , θεωρώ ότι ένας νέος επαγγελματίας οφείλει να διαθέτει κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα και εφόδια , ώστε να πετύχει στον επαγγελματικό στίβο και να αποτελέσει πρότυπο για άλλους . Αρχικά , είναι σημαντικό να διαθέτει την απαραίτητη εκπαίδευση πάνω στο αντικείμενό του και να ανανεώνει συνεχώς τις γνώσεις του . Να χαρακτηρίζεται από επιμονή , υπομονή και θέληση , ώστε να μην πτοείται από τις αντιξοότητες της εργασίας του . Επιπρόσθετα , ένας επαγγελματίας δεν πρέπει να χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα , για να ανέλθει επαγγελματικά , αλλά να λειτουργεί με ανθρωπιά , συνεργαζόμενος αρμονικά με άλλους .
Τέλος , χρήσιμο είναι να διαθέτει κοινωνικές δεξιότητες , να αναπτύσσει κοινωνική δράση , όποτε του δίνεται η δυνατότητα , να σέβεται το περιβάλλον παράλληλα με τον συνάνθρωπο , να μην παραλείπει να θέτει διαρκώς νέους στόχους στην εργασία του και να προσαρμόζεται σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον .
Ακολουθώντας τα παραπάνω , μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε για αυτό , όπως η Μαλάλα . Αρκεί να μην εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας , να μην συμβιβαζόμαστε στους στόχους μας και να αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες και διακρίσεις .
ΜΑΡΙΆΝΝΑ ΤΟΥΦΕΞΉ β1
« ΙΝΔΙΑΝΑ »
Πυξίδα θα ’ χω μία ονειροπαγίδα Και Ινδιάνους θα έχω συνοδοιπόρους , Θ ’ ανεβούμε σ ’ ένα πλοίο να γλιτώσουμε Από των ξένων τους αμαυρισμένους όρκους .
Που τα τοτέμ μας δεν σεβάστηκαν ποτέ τους Την αξία των φτερών μας δεν την είδαν Μόνο τον πλούτο του εδάφους μας ποθούσαν Χωρίς να νοιάζονται για του λαού την προίκα .
Κληρονομιά αιώνων οικογενειών μας Που τιμήσαμε με δάκρυα κι ιδρώτα Που τώρα πρόκειται να υπερασπιστούμε Χωρίς απλά να καταθέσουμε τα όπλα .
Διότι ο τόπος τούτος είναι ιερός , Γιατί φιλοξενεί τα κόκαλα προγόνων Κι οι σκηνές όπου εμείς τώρα κατοικούμε Θα είναι μεθαύριο δικών μας απογόνων .
Και οι χάντρες που φοράμε σκουλαρίκια Και τις κάνουμε πολύχρωμα κολιέ Είναι τώρα οι χαμένες μας ελπίδες Που μες στο χώμα μας θαφτήκανε πολλές .
Ξεδίπλωμα ψυχής
SOL
12 τη νύχτα Και τα άστρα με έπιασαν να σκέφτομαι Πως συνεχώς ο κόσμος αλλάζει Μεγαλώνει Πως ο ουρανός συνεχώς σκοτεινιάζει Βρέχει Μέσα σε αυτό το μεγαλείο , σε αυτό το χάος Εγώ αρχίζω να γίνομαι διάφανη και να χάνομαι Να χάνομαι μέσα στις προσδοκίες των άλλων , στα όνειρα , τις φιλοδοξίες Να χάνομαι μέσα σε αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να γίνω - μεγάλη . Γιατί είναι δύσκολο να εξελίσσεσαι σε έναν κόσμο που πάντα ζητάει το κάτι παραπάνω Είναι δύσκολο να είσαι αρκετός .
ΚΑΤΩΠΌΔΗ ΔΈΣΠΟΙΝΑ Γ1
ΣΥΝ-ΟΜΙΛΟΎΜΕ ...
105