82
ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ του αγαπημένου μου . Ένας μυστηριώδης κύριος κάθεται ξαφνικά δίπλα μου , εγώ θέλοντας να ζήσω για λίγα ακόμα λεπτά στο όνειρο που έχω βυθιστεί δε δίνω σημασία . Αλλά αυτή η ανάσα , ο ρυθμός στον οποίο ανασαίνει , η ζεστασιά και η αποφασιστικότητα που εμπνέει κάτι που θυμίζει . Αυτή η φωτιά αρχίζει να καίει όλο και παραπάνω σαν αυτή που έκαψε όλη την πολιτεία μας , όλη την πατρίδα μας , όλη τη ζωή μας , ολόκληρη την ψυχή μας . Γυρνάω απότομα το βλέμμα μου , το γυρνάει και αυτός , και δύο δάκρια πικρά και ζεστά ταυτόχρονα κύλησαν στα μάγουλά μας , πέρασαν κάτω από το γλυκόπικρο χαμόγελό μας , βρέθηκαν στο έδαφος και ενώθηκαν σαν δύο κομμάτια παζλ τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα .
Ξεκλείδωσε με το κλειδί του την καρδιά μου που χρόνια ήταν κλειδωμένη μέσα σε κάγκελα φτιαγμένα από αγάπη και πόνο . Ένα βλέμμα αρκούσε , για να μας ταξιδέψει και τους δύο στο παρελθόν και να βυθιστούμε στις αναμνήσεις μας , σε μία περασμένη ζωή , σε δύο νεαρά παιδιά που η καρδιά τους κάηκε μαζί με την πατρίδα τους σαν ένα φύλλο χαρτί .
1922
Η ηρεμία πριν από την καταιγίδα έχει ήδη φτάσει στις ζωές μας όμως , τα οράματα και οι ελπίδες για μια ένωση με τη « Μητέρα Ελλάδα » είχαν ήδη αρχίσει να παλεύουν μεταξύ με την ορμητικότητα και την αγνωμοσύνη των Τούρκων που ήθελαν να καταστρέψουν και το τελευταίο κομμάτι πολιτισμού και ανθρωπιάς που υπήρχε πάνω στη γη . Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι , όλοι πατούσαμε πάνω σε ένα λεπτό σχοινί και εμείς κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου .
Ο Απόστολος και εγώ τυφλοί από την ευτυχία μας , τον έρωτα , τις δουλειές μας που ήταν ακμάζουσες εκείνη την περίοδο , κανένα άγχος καμία ανησυχία δε μας επηρέαζε , έτσι ώστε να φύγουμε πριν το μεγάλο σύννεφο , που έβρεχε μόνο πόνο και αίμα , πέσει πάνω στα κεφάλια μας .
Η ζωή στη Σμύρνη ... αχ , η ζωή στη Σμύρνη ήταν ένα όνειρο , από το οποίο τίποτα και κανένας δεν μπορούσε να με ξυπνήσει από αυτό . Η ζωή στη Σμύρνη ήταν απλή , παρόλα αυτά είχε μια αξία ανεκτίμητη . Η αποδοχή της διαφορετικότητας ήταν πάντα αυτό που με εξέπλησσε σε αυτήν . Δεν είχε σημασία ποιος ήσουν , από πού ερχόσουν , ποια ήταν η θρησκεία σου , όλοι είχαμε τα ίδια δικαιώματα , όλοι προχωρώντας με το κεφάλι ψηλά κάναμε το περίπατό μας στα γραφικά σοκάκια της Σμύρνης . Απολαμβάναμε στο λιμάνι της έναν ρομαντικό περίπατο , μυρίζοντας την αλμύρα του , αγναντεύοντας το καθαρό γαλανό της
θάλασσας να απλώνεται μέχρι τα πόδια μας , ενώ οι ξανθιές ηλιαχτίδες του ήλιου να χαϊδεύουν την επιφάνεια της , φανερώνοντας στον ορίζοντα κάποια νησιά στο χρώμα της ελαφρόπετρας .
Αρμένιοι , Τούρκοι , Έλληνες , Ευρωπαίοι όλοι μαζί είχαμε αναπτύξει μια σχέση αλληλεγγύης , αντιμετωπίζαμε μαζί τα προβλήματα της καθημερινότητας , γιορτάζαμε τις επιτυχίες μας , συνυπήρχαμε αρμονικά αλλά και ταυτόχρονα ήμασταν άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ μας , γιατί η διαφορετικότητα ήταν αυτή που μας ένωνε .
Πώς άραγε μπορούν να διαλυθούν όλα αυτά μόνο σε ένα βράδυ ; Πώς μπορεί ένας ολόκληρος πολιτισμός , μία κοινωνία να αφανιστεί σε μια στιγμή ; Πώς είναι δυνατόν από το ροζ σύννεφο της ευτυχίας να βουλιάξεις στο μαύρο σκοτάδι , να βυθιστείς σε μια απέραντη θάλασσα , να καείς μέσα στις φλόγες που καίνε όχι μόνο τα σωθικά σου αλλά και την ίδια σου την ψυχή ; Και όμως μπορεί και αυτό μου το απέδειξε η ίδια μου η ζωή . ..
Ήταν Κυριακή , μια μέρα χαρμοσύνη και ξεκούραστη , όπως άλλωστε όλες οι υπόλοιπες Κυριακές . Πήγαμε πρωί πρωί στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης για να ακούσουμε την κυριακάτικη λειτουργία . Συναντήσαμε εκεί τους υπόλοιπους πιστούς και μεταξύ αυτών και ένα ζευγάρι φίλων , τον Ιπποκράτη και τη Μυρσίνη . Μαζί αποφασίσαμε ύστερα από τη λειτουργία να κάνουμε έναν μεγάλο περίπατο στο λιμάνι της Σμύρνης καταλήγοντας στο καφενείο του λιμανιού . Φτάνοντας εκεί μας μίλησε ο Ιπποκράτης για τη ζωή τους στην δικιά τους Πατρίδα .
Μας διηγήθηκαν για τον βάναυσο διωγμό και τη φρίκη που υπέστη ο ελληνοποντιακός πολιτισμός . Εγώ ανατρίχιασα , έσκυψα στο στήθος του Απόστολου ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς του και αναζητώντας προστασία από τις άσχημες σκέψεις που είχαν κυριεύσει το μυαλό μου . Εκείνη την ώρα χωρίς καλά καλά να το σκεφτώ άρχισε να προσεύχομαι , για να μη συμβεί τίποτα ανάλογο σε μας και στην οικογένειά μας . Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι , αυτή η σκέψη δεν είχε πάψει να βασανίζει το μυαλό μου , λες και ήθελε να με προειδοποιήσει .
Ύστερα από το δείπνο μας , βγήκαμε και στο μπαλκόνι για να απολαύσουμε τον γαλάζιο καθαρό ουρανό . Ξαφνικά πολλά πουλιά σε σχηματισμό τριγώνου άρχισαν να απομακρύνονται από την πόλη και να κατευθύνονται προς τη θάλασσα πανικοβλημένα , κράζοντας δυνατά . Η γιαγιά μου κάποτε έλεγε ότι , όταν τα πουλιά κινούνται μαζικά σε σχήμα τριγώνου σημαίνει ότι άσχημο , κάτι τρομερό που θα επιφέρει πόνο πρόκειται να συμβεί . Αμέσως τα λόγια της γιαγιάς μου αντήχησαν μέσα στο κεφάλι μου σαν καμπάνες , σαν σειρήνες προειδοποίησης . Ο Απόστολος , βλέποντας την ταραχή