που ταξίδευαν πάνω σε καγιάκ και φορούσαν γούνες . Ενώ κάποιοι άλλοι πιο … ρομαντικοί υπέθεταν ότι ήταν έκπτωτοι άγγελοι που έπεσαν στη θάλασσα και μεταμορφώθηκαν . Τα Selkies μπορεί και να ήταν μέρος του κέλτικου « αλλόκοσμου », σχετικά όμοιου με τον Κάτω Κόσμο άλλων παραδόσεων .
Η πιο δημοφιλής θεωρία υποστηρίζει ότι σχηματίστηκαν από τις ψυχές των πνιγμένων ανθρώπων , στους οποίους δόθηκε η χάρη να επιστρέφουν στην ανθρώπινη μορφή τους μια φορά τον χρόνο και να χορεύουν στην παραλία . Στην Ουαλία , πάντως , τα τοπικά Selkies πιστεύεται ότι ήταν άνθρωποι που επέστρεψαν μετά θάνατον στη θάλασσα ως θαλάσσια πνεύματα .
Υπάρχουν δύο είδη Selkies ή φωκιών που ζουν στα Orkney : οι κοινές καφέ φώκιες του λιμανιού , που αρέσκονται να κολυμπούν στα προστατευμένα νερά , και οι γκρίζες φώκιες του Ατλαντικού , που μπορεί να βρεθούν σε πιο εκτεθειμένες ακτές . Η γκρι φώκια είναι και το πιο συνηθισμένο είδος στα Orkney , το οποίο αποτελεί την πιο μεγάλη περιοχή αναπαραγωγής τους . Σε αυτό το νησί , οι άνθρωποι αναφέρονται και στο ζώο και στο πλάσμα με το όνομα “ Selkie ”. Η διακύμανση στα διαφορετικά είδη που ζουν σε διαφορετικές περιοχές αντανακλάται και στα παραμύθια . Σε κάποια παραμύθια , τα Selkies στην ανθρώπινη μορφή τους έχουν χρυσά και καφέ μαλλιά , ενώ σε άλλα έχουν μαύρα μαλλιά με γκρίζες τούφες . Οι γυναικείες μορφές είναι συνήθως ντροπαλές και τραγουδούν υπέροχα . Κάποιοι πιστεύουν πως , όταν βρίσκονται σε ανθρώπινη μορφή , περιτριγυρίζονται από μια αχνή λάμψη .
Στις παραδόσεις που σώζονται δεν είναι ξεκάθαρο το πόσο συχνά μπορούσαν τα Selkies να πραγματοποιούν τις μεταμορφώσεις τους . Κάποιες ιστορίες λένε μια φορά τον χρόνο , συνήθως στο Midsummer ’ s Eve , ενώ άλλοι δηλώνουν ότι μπορούσαν να μεταμορφωθούν κάθε ένατη νύχτα ή σε κάθε έβδομο ρεύμα .
Κατά τη διάρκεια της πανσελήνου , τα Selkies βγαίνουν από το νερό μέσα από αφρούς , βγάζουν το δέρμα , το πετάνε στα βράχια , και χορεύουν γύρω από φωτιές σε μοναχικά μέρη στην ακτή . Το φολκλόρ μάς λέει πως , όταν είναι στην ανθρώπινη μορφή τους , τα Selkie-folk συνηθίζουν να λιάζονται σε απομακρυσμένους υφάλους . Οι γυναίκες είναι πολύ όμορφες και συνήθως κάθονται πολλές μαζεμένες , ενώ οι άντρες είναι πολύ γοητευτικοί . Γι ’ αυτό , αν κάποιος άνθρωπος τύχει να περάσει από κάποια ακτή υπό το φως της πανσελήνου , μαγεύεται και τους κλέβει το δέρμα από τα βράχια . Αν το δέρμα τους κλαπεί , τα Selkies δεν μπορούν να ξαναγυρίσουν πίσω στον ωκεανό και ουσιαστικά , παγιδεύονται . Το δέρμα τους είναι μοναδικό για τον καθένα ή την καθεμία . Δεν μπορούν να φορέσουν κάποιο που δεν τους ανήκει . Όμως , θεωρείται ότι είναι μαγικό και όπου και να το κρύψει κανείς , αυτό θα βρει τον δρόμο προς τον ιδιοκτήτη του , όσο καιρό και να του πάρει . Εκτός από μαγικό , βέβαια , είναι και πολύ ευαίσθητο , αφού μπορούν να πεθάνουν αν το δέρμα τους τραυματιστεί ή καεί .
Τα Selkies βρίσκονται στο κέντρο πολλών βόρειων ευρωπαϊκών ιστοριών . Σύμφωνα με την κέλτικη εγκυκλοπαίδεια της μυθολογίας και του φολκλόρ , στην Ιρλανδία και τη Σκωτία το να τρως φώκιες θεωρούνταν μορφή κανιβαλισμού . Από την Σκανδιναβία στην Ιρλανδία , τα παραμύθια κάνουν λόγο για εξωπραγματικούς άντρες και γυναίκες με όλα τα χαρακτηριστικά που έχουμε ήδη περιγράψει Υπάρχουν και ιστορίες όπου τα Selkies θεωρούνται ότι φέρνουν κακοτυχίες σε όποιον τα συναντήσει . Μία από αυτές , μιλάει για έναν κυνηγό που τραυμάτισε ένα Selkie με ένα μαχαίρι , και κατέληξε στον βυθό και μεταμορφώθηκε σε φώκια . Ο μόνος τρόπος για να ξαναγίνει άνθρωπος ήταν να θεραπεύσει την πληγή που προκάλεσε στο πλάσμα και να υποσχεθεί ότι δε θα το ξανακάνει . Υπάρχει και μια ακόμα ιστορία για έναν ψαρά που μισεί
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΝΕΡΌΝ
11