« Η Πατρίς Αγνωμονούσα »
Διαβάζοντας την ελληνική ιστορία καταλαβαίνει κανείς ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του έθνους ήταν πάντα η διχόνοια που προκαλείται από τα πολιτικά και τα προσωπικά συμφέροντα , κάτι το οποίο δυστυχώς είναι διαχρονικό . Φυσικά δε θα μπορούσε να απουσιάζει από τον αγώνα της Ανεξαρτησίας και τα πρώτα χρόνια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους . Όλοι γνωρίζουμε για την φυλάκιση και το τραγικό τέλος του Γέρου του Μοριά , του Κολοκοτρώνη , παρ ’ όλ ’ αυτά δεν ήταν ο μοναδικός ήρωας που τιμωρήθηκε σκληρά .
Νικηταράς ο τουρκοφάγος
Ο Νικηταράς ήταν ανιψιός του Κολοκοτρώνη και πιστός σε αυτόν . Ξεχώριζε για τις αθλητικές του ικανότητες και κυρίως για το ήθος του . Μάλιστα , μετά από τις μάχες στο Βαλτέτσι και στα Δολιανά πήρε το παρατσούκλι « Τουρκοφάγος » όντας ένας πολεμιστής που προκαλούσε τον τρόμο στους αντιπάλους . Στη μάχη στα Δερβενάκια χρησιμοποίησε 4 σπαθιά , εκ των οποίων τα τρία έσπασαν και το τέταρτο κόλλησε στο χέρι του , καθώς έπαθε αγκύλωση και μετά από πολλή προσπάθεια και αφόρητους πόνους κατάφεραν με ζεστές κομπρέσες να χαλαρώσουν οι μύες και να απομακρυνθεί το σπαθί . Κατά τη διάρκεια της ίδιας μάχης ο Δημήτριος Υψηλάντης του χάρισε ασημένιες πιστόλες τις οποίες δέχτηκε μόνο και μόνο για να τις πουλήσει και να μπορέσει να θρέψει την οικογένειά του . Χαρακτηριστικόν παράδειγμα του ήθους του ήταν όταν βοήθησε έναν ετοιμοθάνατο τουρκαλβανό , τον οποίο κουβάλησε στην πλάτη του , όχι γιατί του το επέβαλε το δίκαιο του πολέμου αλλά ηθική του . Μετά την αναγνώριση του ελληνικού κράτους στήριξε τον Καποδίστρια . Το 1839 ο Νικηταράς φυλακίστηκε κι εκεί υπέστη βασανιστήρια , υποσιτιζόταν και σε συνδυασμό με την υγρασία η υγεία του επιβαρύνθηκε . Στη συνέχεια στάλθηκε σε εξορία στην Αίγινα για ενάμιση χρόνο . Μετά την εξορία του επέστρεψε στο σπίτι του στον Πειραιά γέρος και τυφλός . Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε ζητιανεύοντας , έχοντας λάβει ειδική άδεια , που του επέτρεπε να ζητιανεύει κάθε Παρασκευή απόγευμα έξω από τον ναό της Ευαγγελίστρας , μια όχι και τόσο προσοδοφόρα θέση . Όταν ένας αξιωματούχος πληροφορήθηκε το γεγονός , έστειλε έναν έμπιστό του που γνώριζε τον Νικηταρά σε εκείνο το σημείο . Όταν ο πάλαι πότε σπουδαίος πολεμιστής αντιλήφθηκε ότι πλησίαζε κάποιος γνωστός , μάζεψε το χέρι του και όταν ο απεσταλμένος τον ρώτησε τι έκανε εκεί , του απάντησε ότι απολάμβανε την ελεύθερη πατρίδα του παρατηρώντας τον κόσμο . Φεύγοντας ο απεσταλμένος άφησε να πέσει κάτω ένα πουγκί με φλουριά . Ακούγοντας τον θόρυβο ο Νικηταράς του είπε « Κάτι σου έπεσε , πρόσεχε η περιοχή είναι επικίνδυνη ». Τελικά το 1843 του απονεμήθηκε ο τίτλος του υποστράτηγου , κάτι το οποίο του εξασφάλιζε μία πενιχρή σύνταξη . Η ιστορία αυτού του περήφανου κι αδικημένου ήρωα τελείωσε το 1849 . Μάλιστα ζήτησε να ταφεί δίπλα στον Κολοκοτρώνη .
Οδυσσέας Ανδρούτσος
Ο πατέρας του Οδυσσέα Ανδρούτσου κυνηγήθηκε από τον Αλή Πασά με αποτέλεσμα ο Οδυσσέας να μεγαλώνει στην αυλή του Πασά . Ξεχώρισε στη μάχη στο Χάνι Γραβιάς ενάντια στον Ομέρ Βρυώνη , όπου οι Οθωμανοί είχαν 8000 τραυματίες και 300 νεκρούς , ενώ οι Έλληνες 800 τραυματίες και μόλις 6 νεκρούς . Ομολογουμένως ο Ανδρούτσος είχε έντονο χαρακτήρα κι ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία , κάτι το οποίο οδηγούσε σε συχνές συγκρούσεις με άλλους οπλαρχηγούς κι ειδικά με πολιτικούς . Έτσι πραγματοποιήθηκαν αρκετές απόπειρας δολοφονίας εναντίον του .
ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ
18