Κατά την άποψή μου , όλα αυτά αποδεικνύουν πως ο Μακρυγιάννης ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος , βαθύτατα αφοσιωμένος στον τόπο και τους συμπατριώτες του . Θεωρώ πως ήταν ένας εκπρόσωπος του απλού λαού , υποκινούμενος από τα ίδια όνειρα , τις ίδιες ελπίδες , την ίδια λαχτάρα για ελευθερία . Εξάλλου , η ανάγκη των ανθρώπων να αποδείξουν στον κόσμο αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό ότι η Ελλάδα εξακολουθούσε να είναι ένα Έθνος το οποίο δεν δειλιάζει μπροστά στον κίνδυνο , αλλά σηκώνει το ανάστημά του ενάντια στην αδικία και την καταπίεση , οδήγησε τελικά στην Ελληνική επανάσταση . Ακόμα , ο Αγώνας ήταν η προσπάθεια του υποδουλωμένου Γένους να διεκδικήσει τη ζωή του και να υπερασπιστεί τις θεμελιώδεις αξίες του ελληνικού πολιτισμού , τη μοναδική του ταυτότητα . Εν μέσω του χάους , ο Ιωάννης Μακρυγιάννης σίγουρα ξεχώρισε .
Εργάστηκε ακούραστα και χωρίς να σκέφτεται το προσωπικό του όφελος για να γνωρίσει η νέα γενιά όχι μονάχα την ελευθερία , αλλά και την ισότητα και τη δημοκρατία . Η αφοσίωσή του σε αυτόν τον σκοπό φαίνεται ξεκάθαρα μέσα από τα περίφημα Απομνημονεύματά του , στα οποία κατέγραφε λεπτομερώς κάθε βίωμα , σκέψη και συναίσθημά του για την Επανάσταση και την Ελλάδα μετέπειτα . Στον τέταρτο και τελευταίο τόμο του σημειώνει :
« Τούτη την πατρίδα , την έχομεν όλοι μαζί , και σοφοί και αμαθείς , και πλούσιοι και φτωχοί , και πολιτικοί και στρατιωτικοί , και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι . Όσοι αγωνιστήκαμε , αναλόγως ο καθείς , έχομεν να ζήσωμεν εδώ . Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί να την φυλάμε και όλοι μαζί και να μην λέει ούτε ο δυνατός ‘ εγώ ’ ούτε ο αδύνατος . Ξέρετε πότε να λέει ο καθείς ‘ εγώ ’; Όταν αγωνιστεί και φκιάσει ή χαλάσει , να
Υπογραφή του Ιωάννη Μακρυγιάννη
λέγει ‘ εγώ ’. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν , τότε να λένε ΕΜΕΙΣ . Είμαστε εις το ‘ εμείς ’ και όχι εις το ‘ εγώ ’’». Πιστεύω ακράδαντα πως τα λόγια του Μακρυγιάννη έχουν μια ιδιαίτερη διαχρονικότητα και μιλάνε στις καρδιές των Ελλήνων μέχρι και διακόσια χρόνια έπειτα από την κήρυξη της Επανάστασης του 21 . Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο θρύλος της ελληνικής λογοτεχνίας Γιώργος Σεφέρης , κατά τη διάρκεια μίας ομιλίας προς τιμή του στρατηγού :
« Τὸ περιεχόμενο τῆς γραφῆς τοῦ Μακρυγιάννη εἶναι ὁ ἀτέλειωτος καὶ ὁ πραγματικὸς ἀγῶνας ἑνὸς ἀνθρώπου , ποὺ μὲ ὅλα τὰ ἔνστικτά της φυλῆς τοῦ ριζωμένα βαριὰ μέσα στὰ σπλάχνα του , ἀναζητᾷ τὴν ἐλευθερία , τὸ δίκιο , τὴν ἀνθρωπιά .» Πραγματικά , μέχρι τον θάνατό του ο Ιωάννης Μακρυγιάννης υπήρξε εκπρόσωπος του λαού , ενώ διατηρούσε ένα αστείρευτο πάθος για ζωή και δικαιοσύνη . Ήταν μία σπουδαία προσωπικότητα και πραγματικός αγωνιστής της ελευθερίας . Με αφορμή την επέτειο των διακοσίων χρόνων , ας τιμήσουμε το ήθος που επέδειξε ο Μακρυγιάννης και άλλοι σπουδαίοι αγωνιστές κατά τη διάρκεια της επανάστασης , ώστε να μπορούμε εμείς , δύο αιώνες μετά , να λεγόμαστε Έλληνες .
ΕΛΙΣΆΒΕΤ ΜΠΡΑΚΑΤΣΟΎΛΑ Γ3
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ως κυβερνήτης της Ελλάδας
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν Έλληνας διπλωμάτης , πολιτικός και ιατρός . Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1776 στην Κέρκυρα , η οποία κατά την εποχή θεωρούνταν Δημοκρατία της Βενετίας και απεβίωσε στις 9 Οκτωβρίου του 1831 , σε ηλικία μόλις 55 ετών στο Ναύπλιο . Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια με πολιτική παράδοση και αυτό εξηγεί την ανάμειξή του με την πολιτική ήδη από το 1803 , όταν διορίστηκε αρχικά γραμματέας της επικράτειας του Ιονίου πελάγους . Ύστερα από κάποια χρόνια ανέλαβε υπηρεσία ως Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1815 έως το 1822 και τελικά στις 14 Απριλίου 1827 η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε με επταετή θητεία πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας . Απόσπασμα από τη συνομιλία του Ιωάννη Καποδίστρια με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη ( 11 Γενάρη
200 ΧΡΌΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗ
11