Εκεί που η Θετική συναντά τη Θεωρητική
Μπαίνουν μέσα οι Θετικοί και παθαίνει η τάξη συγκοπή . Βλέπεις τον Κίμωνα να τραβά το μακρύ μαλλί και τον Ζήσιμο να καλεί την πυροσβεστική . Νιώθεις ότι θα θαφτείς κάτω από το χώμα της γης αφού όλη η τάξη βρίσκεται στα όρια της καταστροφής .
Κεφάλαια άγνωστα , τα φώτα του μυαλού σβησμένα , μα πόσες προσευχές να αντέξει η Παναγιά σε μιαν ημέρα ; Προσεύχεσαι να πάνε όλα καλά στο τεστ , να κάνεις το σκονάκι με ευχέρεια . Αχ , τι συμφορά που μας βρήκε αυτήν εδώ τη μέρα ;
Κατηγορούνται που το ζην αλλιώς φαντάζονται Που έχουν βλέψεις διαφορετικές του κόσμου Που μία θρησκεία , μία αίρεση ασπάζονται Που εκείνοι λένε ότι μοιάζει του υποκόσμου .
Εκείνοι λένε ότι ζουν σ ’ άλλες διαστάσεις Που οι κοινοί θνητοί δεν θα τις καταλάβουν Καθώς επρόκειτο για μια ζωή με τάξεις Που με πινέλα και μπογιές αυτοί διαγραφούν .
Σ ’ ένα συμπέρασμα λοιπόν να καταλήξουμε Ότι η εκπαίδευση έχει μέγιστη αξία Μα με αυτό της κοινωνίας το σύστημα Εν τέλει τίποτα δεν έχει σημασία .
SOL
Παίρνεις το χαρτί και μένεις με μισή φωνή . Γυρνάς και βλέπεις πρόσωπα θλιμμένα και εξοργισμένα . Αχ , τι συμφορά που μας βρήκε αυτήν εδώ τη μέρα ;
Οι καλλιτέχνες
Από μικρή σ ’ ένα σχολείο σε μια τάξη Να μάθω γράμματα μου λέγαν ’ συνεχώς Να διαβάσω , να ματώσω , να κοπιάσω Για ένα διαγώνισμα που δε θα χρειαστώ .
Στο μέλλον δεν θα χρειαστώ ούτε τεστ , ούτε μολύβια , μαρκαδόρους και στυλό Ούτε έναν δάσκαλο να κάθεται να λέει Για Αντιγόνη , Ελένη κι Όμηρο .
ΣΟΦΊΑ ΓΚΌΛΙΟΥ Β1
Ούτε προσθέσεις κι αφαιρέσεις και τα κλάσματα Ούτε χάρακες , κανόνες και διαβήτες Γιατί έχω όνειρα , ελπίδες και οράματα Και θέλω αύριο να μαθαίνω από τις ήττες .
Όχι να κάθομαι να κλαίω μες στα νεύρα Για τον βαθμό που πήρα στα Θρησκευτικά Που εν τέλει τίποτα δεν πίστεψα ποτέ μου .
Εξάλλου δεν καταλαβαίνω ούτε γράμμα , ούτε σύμβολα , τη στίξη ή αριθμούς Καθώς μόνη μου εκδηλώνομαι απ ’ τα βάθη Της καρδιάς μου , της ψυχής μου και του νου .
Και κάνω σκέψεις που με λόγια δεν εκφράζονται Απλά τις δείχνω με εικόνες και με ήχους Μα οι καλλιτέχνες αδικούνται όταν ακμάζουνε Που ορθογραφία δεν μάθανε ποτέ τους .
The nature of a song
Events leading up to our identity rings of gold in the origin of water may as well find their way round and round shadows lurking above the shades roses filling the gaps as we hover above the pages of our history
Fellows remain as we grow older littering all aspects of our lives joining the club of flowers as we observe their peers
A litany of poems written for our inner selves comply with a larger scale of emotions as they understand the full extent of all precautions
Three tiny eyes looking at me the fourth hidden in the calm of my hair paves the way for the unimaginable neglects its duty to protect the harm from any danger
The depth of a layer recalls the generation of my ancestors turns out to be the central part of a fertile imagination as it thrives
Loneliness struck spring as strange forgave the last of us as we all got into its trap
PROJECTS / AΦΙΕΡΏΜΑΤΑ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΈΣ ΓΡΑΦΈΣ
65