Ως προσωπικό καταφύγιό μου μπορώ να χαρακτηρίσω την τέχνη . Οποιοδήποτε είδος τέχνης . Με σηκώνει όταν πέφτω και μου παρέχει μια οικεία ζεστασιά . Κάθε είδος μού απαλύνει και έναν συγκεκριμένο πόνο .
Η ζωγραφική , παραδείγματος χάρη , με βοηθάει να εκφράσω την αγανάκτησή μου , ενώ η κεραμική να ξεπεράσω τα άγχη μου όσο αφοσιώνονται τα χέρια μου στην επεξεργασία του πηλού . Το πλέξιμο με βοηθάει να καθαρίσω το μυαλό μου από αρνητικές σκέψεις και μου υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να μην τρομοκρατούμαι από το σύνολο , αλλά αντιθέτως να κάνω ένα βήμα τη φορά , αφού με έναν κόμπο τη φορά , κατορθώνει κανείς να πλέξει .
Η μουσική , επίσης , παρότι δεν γνωρίζω την τέχνη κάποιου μουσικού οργάνου , μέσα από δημιουργίες άλλων , βρίσκει τρόπο να εκφράζει κάθε μου συναίσθημα . Τέλος , η ίδια η φύση είναι το πιο σταθερό μου καταφύγιο . Μια βόλτα σε έναν απομακρυσμένο προορισμό , που δεν έχει προλάβει να καλύψει το τσιμέντο , που ακόμη ο αέρας μυρίζει λουλούδια την άνοιξη αντί για καυσαέρια ή ένας περίπατος κατά μήκος μιας παραλίας , πάντα κατορθώνει να μου θυμίσει την ομορφιά της ζωής και πόσο ασήμαντα είναι τα προβλήματα της σύγχρονης ζωής στην αρμονία της φύσης .
ΑΦΡΟΔΊΤΗ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΠΟΎΛΟΥ Β1
Στη ζωή κάθε ανθρώπου υπάρχουν διέξοδοι από τη μοναξιά , τη θλίψη , την άγνοια και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ο καθένας . Έτσι και στη δική μου ζωή αυτή την διέξοδο μου την παρέχουν οι αγαπημένοι μου άνθρωποι , οι οποίοι μου συμπαραστέκονται στις δύσκολες στιγμές και μου προσφέρουν δόσεις ευτυχίας μέσα από τις ευχάριστες στιγμές που περνάω μαζί τους .
Άλλο ένα καταφύγιο για εμένα είναι η γνώση , διότι χωρίς αυτή δεν θα μπορούσα να κατανοήσω τον κόσμο γύρω μου και να καλλιεργήσω το πνεύμα μου . Είναι γνωστό άλλωστε ότι η γνώση είναι η μόνη διέξοδος από την άγνοια και το σκοτάδι .
Τέλος , σημαντικό είναι οι πράξεις του καθενός να αποσκοπούν στην ευτυχία του και στην ψυχική του ευημερία . Μόνο με αυτόν τρόπο δεν θα καταπιέζεται ψυχικά και θα μάθει να απολαμβάνει τη ζωή του στο μέγιστο .
Συνεπώς , ο καθένας θα πρέπει να βρει τη δική του πηγή ευτυχίας και χαράς , ώστε να ξεφεύγει από τον πόνο που μπορεί να βιώνει .
ΜΑΡΙΛΈΝΑ ΦΛΏΡΟΥ Β1
Μερικές σκέψεις με αφορμή ... Τα παράθυρα , Κ . Π . ΚΑΒΑΦΗΣ
Προσωπικά , θεωρώ ότι η ίδια η κοινωνία είναι ένα παράθυρο που σε παρακινεί να το ανοίξεις . Οι άλλοι άνθρωποι - φίλοι , γνωστοί , τυχαίοι άνθρωποι στον δρόμο - με τη συμπεριφορά τους σε αναγκάζουν να κοινωνικοποιηθείς , να βγεις από την άνεσή σου και να αντιμετωπίσεις τη ζωή . Για εμένα , αυτή ήταν πάντα η μεγαλύτερη πρόκληση , αυτό ήταν το ένα , ενιαίο “ παράθυρο ” που με προσκαλούσε να το ανοίξω . Οι άλλοι . Είτε η συμπεριφορά τους ήταν φιλική είτε εχθρική είτε εξοργιστική , πάντα καλούμουν να αντιδράσω . Ορισμένες φορές το απέφυγα , προσπάθησα να παραμείνω στο προσφιλές και ασφαλές σκοτάδι του εγώ μου . Συχνότερα , όμως , προτίμησα να σχετιστώ με τους ανθρώπους , να γίνω μέρος του κόσμου , προτίμησα να ανοίξω το παράθυρό του .
ΚΊΜΩΝ ΚΟΛΟΒΌΣ Β1
Προσωπικά έχω νιώσει ότι υπάρχουν “ Παράθυρα ” στη ζωή μου τώρα την περίοδο της καραντίνας . Όπως φανερώνεται και από το ποίημα , τα παράθυρα είναι εκείνα τα οποία εμποδίζουν τους ανθρώπους από το να ζήσουν ελεύθερα και όπως εκείνοι επιθυμούν . Επομένως , έτσι και στην καραντίνα , έχουν αναγκαστεί όλοι να μείνουν κλεισμένοι μέσα λόγω ενός ιού ο οποίος αποτελεί το δικό τους παράθυρο . Παρόλο που όλο αυτό γίνεται για την υγεία των ίδιων αλλά και των συνανθρώπων τους , χάνουν ένα κομμάτι της ζωής τους κλεισμένοι σε ένα σπίτι . Προσωπικά προσπαθώ να αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση με ηρεμία ώστε αυτό το διάστημα να κυλήσει καλύτερα και χωρίς πολλές εντάσεις . Σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο είναι καλό να εκμεταλλευτούμε αυτόν τον χρόνο όσο καλύτερα μπορούμε , καθώς επίσης και
PROJECTS / AΦΙΕΡΏΜΑΤΑ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΈΣ ΓΡΑΦΈΣ
63