Πιστεύεις ότι κάποια μέρα θα μπορέσει η
καραντίνα να είναι τέλεια;
Να σου πω την αλήθεια θα μπορούσε αλλά όπως
υποθέτω πως θα χρειαστεί πάρα πολλά χρόνια
αυτό, ώστε οι άνθρωποι να σκεφτούν τι να κάνουνε.
Αλλά να δούμε και αν θα ξαναγίνει τίποτα
τέτοιο. Ας ελπίσουμε πάντως πως όχι...
Έχεις να πεις κάτι τελευταίο ως συμπέρασμα
και κάποιο μήνυμα να δώσεις σε όλους
τους ανθρώπους που τελειώνουν τώρα την
καραντίνα τους;
Ο κορωνοϊός κυκλοφορεί ακόμα, είναι έξω και
μας κυνηγάει, όμως είδαμε ότι μπορούμε να τα
καταφέρουμε και ξεπεράσαμε τις δυνατότητές
μας. Το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι μπράβο
σε όλους όσοι τα κατάφεραν να μείνουν σπίτι, και
να τους θυμίσω ότι η προσπάθεια συνεχίζεται…
Αντώνης Βελισσαρίου,
γνήσιο ψυχολογικό θύμα της καραντίνας.
Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) αφιέρωσε
όλο τον Μάιο για να ενημερώνει τους
Ο
ανθρώπους για την σημασία της ψυχικής υγείας εν
μέσω απομόνωσης. Σίγουρα θα είδατε κάπου το
σποτάκι με την τηλεφωνική γραμμή που μπορούσε
κανείς να τηλεφωνήσει και να λάβει ψυχολογική
υποστήριξη. Αυτό συνέβη γιατί πολλοί άνθρωποι
μεταμορφώθηκαν, και άλλαξαν. Η καραντίνα
τους χτύπησε στο κύριο χαρακτηριστικό τους: την
κοινωνικότητά τους. Και είδαμε ανθρώπους που,
υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν ενεργητικότατοι,
να φτάνουν στα όρια μίας μορφής κατάθλιψης,
λόγω της υποχρεωτικής απομόνωσης.
Θέλω να καταλήξω κάπου, όμως θα σας πάω
από Αθηνών-Λαμίας. Περάσαμε 2 μήνες εσώκλειστοι,
με λίγες μόνο μετακινήσεις, κάναμε πλούσιο
το ζουμ, και η φυσική επαφή μας ήταν ελάχιστη.
Όλα πήγαν στο ίντερνετ: συνέδρια, μάθημα, συναντήσεις,
“έξοδοι” με φίλους. Και, ενώ ήμασταν
μακριά, νιώθαμε πιο ενωμένοι από ποτέ. Ήταν
αυτή η ένωση απέναντι σε έναν κοινό εχθρό, η
οποία μας έφερε πιο κοντά. Προσωπικά, πέρασα
χρόνο με ανθρώπους που αγαπώ, και πέρασα
πραγματικά δύο από τους καλύτερους μήνες της
ζωής μου. Ο Howard Schultz, ο κυριούλης που
έχει τα σταρμπακς, είπε: “Σε καταστάσεις αντιξοότητας
και αλλαγής, ανακαλύπτουμε ποιοι πραγματικά
είμαστε και από τι είμαστε φτιαγμένοι.”
Έτσι, λοιπόν, σε δύο μήνες εγκλεισμού, μας δόθηκε
η ευκαιρία να ανακαλύψουμε πραγματικά
τους εαυτούς μας, και να τους αγαπήσουμε για
αυτό που είναι.
Την Τρίτη 11 Μαρτίου, όταν ανακοινώθηκε το
κλείσιμο των σχολείων, έκανα το τελευταίο διά
ζώσης μάθημα βιολιού για φέτος. Ο δάσκαλός
μου, πριν φύγει, με κοίταξε και μου είπε: “Κάνε
τα πάντα για να βγεις κερδισμένος από την κρίση”.
Και έτσι έκανα. Από άθλιος στο βιολί έγινα
απλώς κακός, διάβασα 4 βιβλία, βιβλία που υπό
κανονικές συνθήκες θα διάβαζα σε μία ολόκληρη
χρονιά, πήγα σε 3 συνέδρια MUN, ήρθα κοντά με
ανθρώπους που δε θα περίμενα ποτέ, και έκανα
πράγματα που ο απλός, άβολος και περίεργος χαρακτήρας
μου δεν θα με άφηνε να κάνω ποτέ..
Προτιμώ, λοιπόν, να μην σκέφτομαι τι χάνω, αλλά
τι κερδίζω. Αυτή τη στιγμή, έχουμε εξελιχθεί περισσότερο
από ό τι νομίζουμε. Στην Ρουάντα της
Αφρικής, χώρα που εγώ δεν ήξερα καν, τα φάρμακα
μεταφέρονται σε όλους τους ανθρώπους με
drones, και το 90% του πληθυσμού έχει δωρεάν
ασφάλεια υγείας. Το 1994,ήταν από τις πιο φτωχές
και κατεστραμμένες χώρες του κόσμου μετά
από τη γενοκτονία που στοίχισε ένα εκατομμύριο
ζωές.. Τώρα, έχει το καλύτερο σύστημα υγείας
στην Αφρική, και αποτελεί μία από τις πιο ασφα-
συν-ομιλουμε
55