DÖRT MUM
Dört mum yavaşça yanıyordu…
Ortam çok yumuşaktı ve konuştukları kolayca duyuluyordu.
İlki şöyle dedi:”Ben barışım!Artık kimse benim yanık kalmamı
sağlamıyor,sanıyorum söneceğim.”
Alevi hızla azaldı ve bütünüyle söndü.
İkincisi söyledi:”Ben inancım!Neredeyse herkes benim artık
gerekli olmadığımı düşünüyor.O nedenle daha fazla yanık
kalmama hiç gerek yok.”
Konuşmayı bitirdiği zaman bir rüzgar hafifçe esti ve onu
söndürdü.
Üzgünce üçüncü mum sırası gelince konuştu:”Ben sevgiyim!Yanık kalmak için artık gücüm
kalmadı.İnsanlar beni bir kenara bıraktı ve önemimi anlamadı.Kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi
unuttular.”
Ve hiç zaman yitirmeden söndü.
Ansızın…
Bir çocuk odaya girer ve üç mumun yanmadığını görür.
“Neden yanmıyorsunuz sizin sonuna kadar yanmanız gerekir.”
Der ve ağlamaya başlar.
Ardından dördüncü mum konuşur:”Korkma ben hala yanıkken diğer mumları yakabiliriz.
Ben umudum!”
Umudunuzun hiç sönmemesi dileğiyle. Sevgiyle kalın…
(Alıntıdır.)
Şule SERHAT
Müdür Yardımcısı
19