Celtowie
U Celtów, tak jak u starożytnych Rzymian, znana jest legenda mówiąca o tym, że władca Irlandii (Tary) Cormac Ulfada („Długobrody” lub Cormac mac Airt – który mógł być autentyczną postacią historyczną, ale nie ma co do tego pewności)
został za młodu zabrany przez wilczycę – po tym, jak władzę objął człowiek, który pokonał i zabił jego ojca – i wychowywał się z jej młodymi.
W podziękowaniu za to król zabrał matkę-wilczycę
i swoich zwierzęcych braci do pałacu, gdzie razem zamieszkali. Podobnie z kolei jak u Greków, wilk symbolizował w kulturze celtyckiej przyszłość.
W mitologii Celtów pojawia się również postać Morrigan, nieustępliwej bogini wojny, która zamieniała się w wilka.
Zwierzę to było przez Celtów szanowane, choć nie jest do końca pewne, czy traktowano je wyłącznie pozytywnie. Mity celtyckie i rozmaite dzieła literackie z późniejszych epok przedstawiają wilka dwojako: zarówno jako zwierzę przyjazne człowiekowi, jak i jego wroga. Z jednej strony wilk symbolizował płodność, z drugiej zaś był alegorią śmierci, demonicznych mocy, morderstwa. Bez wątpienia natomiast Celtowie wierzyli, że wilki mają w sobie szczególną moc, którą można zyskać, nosząc ich ostre zębiska jako amulety.
18
Fot. Pixabay