Ook dit jaar, tijdens de 97ste Nijmeegse Vierdaagse, waren we weer met een aantal Rode Kruisers uit Amstelveen in Nijmegen. In juli heb ik voor de 5de keer meegedaan met het EHBO-werk tijdens de (97ste) Nijmeegse Vierdaagse. Zoals ik al vaak gehoord heb is het een haat/liefde relatie van menig EHBO’er. Je vindt het of heel leuk, of heel erg. Natuurlijk is het op menig gebied behelpen: Je slaap met z’n allen in de schouwburg, je moet op de vreemdste tijden uit of naar bed, er is veel lawaai. Maar het is ook heel leuk om ieder jaar je collega’s weer tegen te komen en mensen vanuit alle werelddelen te helpen. Dit jaar was ik voor het eerst teamleider. Dat betekende ook dat ik 2 dagen eerder moest vertrekken naar Nijmegen. Op zaterdagmorgen om 7:30 vertok ik met de trein naar Nijmegen, waar we om 9:00 moesten zijn. Het hele weekend werd gevuld met allerlei instructies, want ieder jaar is er wel wat veranderd. Zo was er dit jaar geen logistieke hulp van de militairen door de bezuinigingen. Dat betekende geen tenten of materiaal. Dat betekende o.a. dat we zelf ook de posten moesten inrichten en weer opruimen. Dit was door de organisatie wel opgelost, maar toch jammer. We hadden in tegenstelling tot vorige jaren echter prima weer en de sfeer in de teams onderling en bij de lopers, was uitstekend. We hebben het niet extreem druk gehad op de rustposten. Het waren korte pieken en de aantallen waren niet veel meer dan voorgaande jaren. Daarom was het verbazend dat we op woensdagavond zo laat klaar waren in het behandelcentrum bij de start en finish. De voorlopige conclusie is dat de warmte voor zweetvoeten heeft gezorgd en dat daardoor voeten erg kapot waren. Het heeft niet geleid tot meer blaren maar wel tot een langere behandeltijd. Hier een paar cijfers: 3900 blaarbehandelingen, 20 liter jodium, 9000 bloedlancetten, , 40 liter kamferspiritus, 6000 wattenstaafjes, 25 km leukoplast. Het was als vanouds een fantastische Vierdaagse. Zaterdagochtend moesten we nog even de Schouwburg opruimen, waar veel EHBO-ers sliepen. Daarna moe en voldaan naar huis. Ik heb de zondag, dat ik thuis was, uren op de bank liggen slapen, zo moe was ik. Maar ik zou het voor geen goud willen missen. Marja van Haastrecht-Vedder
6