Veertig jaar vooruit
‘Ik zelf denk wel eens’, vertelt Joke Nouwens met een
zucht, ‘laat het toch een beetje lopen, we worden al wat
ouder. Maar op zo’n gedachte heb ik Peter nog niet kunnen
betrappen. Hij wil nog zoveel; hij heeft eerder haast dan rust.
Hij is enorm leergierig, hij wil altijd alles weten. Hij is straks
klaar met Prisma, maar nog lang niet klaar met de mensen waar
het bij Prisma om draaide. Daar kon hij enorm trots op zijn.
Op de jongens die de Ventoux op reden, maar ook om die
kleine bijzondere stappen die mensen kunnen zetten. Hij kon
ook thuiskomen met verhalen over medewerkers van Prisma,
die bij cliënten iets in beweging brachten, vooruitgang boekten.
Die verhalen over mensen, dát was voor hem Prisma. Als hij
straks iets mist zal dat het zijn. Maar ik weet nu al dat hij
straks weer met nieuwe verhalen thuis zal komen.’
69