Veertig jaar vooruit
58
Maar toen begon alles te schuiven. Toen werd duidelijk dat de
zorg-zwaarte-pakketten-financiering een strop betekende van
maar liefst 7 procent op het totale budget van zo’n 101
miljoen euro, een aderlating die niet meer met een kaasschaaf
kon worden bestreden. En toen meldde Henk Boot ook nog
eens dat hij ermee stopte. Kan je als overblijvende bestuurder
dan weggaan? Kan je voor jezelf kiezen in een organisatie
waar je inmiddels zo’n dertig jaar aan verbonden bent? Kan je
al die cliënten en medewerkers die je bij naam en toenaam
kent de rug toe keren als het water aan de lippen staat?
Misschien dat een manager die beweert dat het leiden
van een zorginstelling hetzelfde is als het besturen van een
vervoersbedrijf of koekjesfabriek daar niet al te lang bij stil
zou staan, maar zo’n bestuurder is Peter Nouwens niet.
Hij vond het dus onverantwoord om te vertrekken. Hij
gebruikte de kerstvakantie om daar goed over na te denken en
hakte toen de knoop door. Er moest een nieuwe bestuurder
voor bedrijfsvoering geworven gaan worden en hij zou voorzitter van de Raad van Bestuur worden. Hij wist dat hij zich
daarmee voor een langere periode aan Prisma verbond.
Niet voor een jaar, maar voor vier, vijf, zes jaar. ‘Dit soort grote
ingrepen vragen ruim tijd. Ik heb altijd een ontzettende hekel
gehad aan interimmers en adviesbureaus die binnenkomen en
dan snel even aan wat knoppen draaien om iets te veranderen.
Types die komen, beslissen en weer gaan. Dat werkt voor
geen meter. Die genereren meer ellende dan dat ze iets
Henk Boo