2 0 0 8
–
2 0 1 4
2008 was het jaar dat wereldwijd de financiële crisis losbarstte.
2008 was ook het jaar dat Prisma met een dreigend tekort van
acht miljoen werd opgezadeld als gevolg van de introductie
van een nieuw financieringssysteem dat zich baseerde op de
zogenaamde zorg-zwaarte-pakketten. 2008 was ook het jaar
dat Prisma-bestuurder Henk Boot na 26 jaar leidinggevende
functies in de zorg aankondigde dat het wel genoeg was
geweest - hij wilde met de vut.
En laat 2008 nu ook het jaar zijn dat Peter Nouwens,
inmiddels twaalf jaar aan het stuur van Prisma, nog een keer
aan het denken was over een volgende stap in zijn loopbaan.
Hij was 51. Ergens in hem huisde nog steeds het nieuwsgierige
verlangen om onderzoek te gaan doen. Hij was nauw betrokken
bij de oprichting van Tranzo, een academische werkplaats aan
de Universiteit van Tilburg waar op het brede terrein van zorg
en welzijn praktijk en wetenschap met elkaar verbon en konden
d
worden. Een plek voor scientific practitioners, voor doe-wetenschappers. Voor hem dus. In officiële taal heet dat dan: ‘Door in
co-creatie met de praktijk te werken aan kennisontwikkeling en
uitwisseling willen we het evidence based werken bevorderen.’
Of in de woorden van Peter Nouwens: ‘We willen systematischer
aan de weet komen of wat we doen ook goed is. Of het ook
echt iets toevoegt aan de kwaliteit van leven van mensen.’
Dat was optie 1. Er was natuurlijk ook nog een tweede optie:
bestuurder worden bij een andere zorginstelling. Voor zo’n
volgende stap had hij immers precies de goede leeftijd. Niet te
oud, niet te jong. Met Prisma was hij vergroeid, eigenlijk was
alles vanzelf op zijn weg gekomen, maar zou hij in een vreemde
organisatie ook zijn talenten kwijt kunnen? Verandering van
spijs doet eten, dus waarom niet?
Peter was 51. Ergens in
hem huisde nog steeds het
nieuwsgierige verlangen om
onderzoek te gaan doen.
V ee r ti g jaa r voo r u it
‘ Ik g a p r o m o v e r e n ’
57