blijven volgen. Maar eerst moest hij een andere keuze maken.
Op Assisië had hij gedurende de jaren dat hij in Charlotte Oord
werkte een kleine zorgtaak behouden. Hij begeleidde een
jongen, Anton, die bij het minste geringste automutileerde.
Hij was eigenlijk nauwelijks te behandelen, maar Peter had een
programma bedacht en er was een klik ontstaan. Dus toen hij
bij Charlotte Oord begon, was iedereen erbij gebaat om de
begeleiding intact te houden. Zo bleef de lijn met Assisië open
en was hij de eerste die in 1989 hoorde dat er een vacature
was voor orthopedagoog. Of het niks voor hem was.
Tja.
Bij Charlotte Oord was net een grote verandering op
gang gekomen, er werd vervangende nieuwbouw gepland,
de instelling zou groter worden, gekoppeld aan een ziekenhuis en uiteindelijk uitgroeien tot wat het vandaag de dag is:
Leijpark. Hij wist niet zeker of hij mee wilde groeien, hij had
toch meer met gedrag dan met lichamelijke revalidatie.
Dus koos hij ervoor – toen het op zijn weg kwam – om terug
te keren op de plek waar hij begonnen was. Zijn eerste
professionele thuis. Zo begon hij in 1989 voor de derde keer
bij Huize Ass