1 9 7 7
–
1 9 8 5
Eind 1978 barst de bom in Huize Assisië. Het is alsof de buitenwereld ineens de Brabantse enclave in Biezenmortel heeft
ontdekt als een oord waar de tijd heeft stilgestaan. Er treden
zaken aan het licht waarvan velen meenden dat die al lang
uit Nederland verbannen waren.
Begin december berichtten meerdere kranten dat de huisarts
van Huize Assisië, de voormalige tropenarts Huijsmans, samen
met broeder Dionysius, al twaalf jaar bezig was met – in de
media kortheidshalve samengevat als – ‘schedelmetingen’.
De huisarts en de broeder meenden aan de hand van
een paar simpele metingen de persoonlijkheidsstructuur
van iemand te kunnen analyseren. Hun hypothese was:
hoe langer het verlengde merg, des te individualistischer,
asocialer en agressiever iemands persoonlijkheid. Hoe korter
het verlengde merg, hoe groter de behoefte aan bescherming
en aanhankelijkheid. Met de metingen probeerden de dokter
en de broeder meer aan de weet te komen over de oorzaken
van zwakzinnigheid. Zij brachten heel wat avonduren door in
het röntgenarchief van het St. Elisabethziekenhuis in Tilburg
om honderden schedelfoto’s van patiënten te vergelijken met
de foto’s van niet-patiënten.
In 1978 was dat schokkend nieuws. Louter biologische
verklaringen waren in het nieuwe denken over psychische
gezondheid taboe verklaard. In het nature-nurture-debat was de
partij die geloofde dat de mens een product was van de sociale
omstandigheden zwaar aan de winnende hand. Dus toen deze
berichten in de krant verschenen, vielen overal in het land de
monden open van verbazing. Ouders van Assisië-bewoners
schrokken zich rot.
In 1978 was dat schokkend nieuws.
Louter biologische verklaringen waren
in het nieuwe denken over psychische
gezondheid taboe verklaard.
V ee r ti g jaa r voo r u it
De schokmodernisering
va n A ssisi ë
19