Veertig jaar vooruit
16
had bijgebracht. Hij had werkende weg gemerkt dat hij, als
hij alles volgens de regels van het vak zou toepassen, dat hij
dan in feite dwars tegen de kern van iemands bestaan in
handelde. Want dan probeer je iemand letterlijk in de normale
vorm, in de normale lichaamshouding te kneden. Waarom
eigenlijk? Dus, zo vertelde de man, was hij het anders gaan
aanpakken. Om zijn draai als fysiotherapeut voor deze groep
te vinden was hij pedagogiek/agogiek gaan studeren.
Dat verhaal raakte Peter Nouwens. Hij was fysiotherapie
gaan studeren met de bijna onuitgesproken gedachte daarna
misschien te gaan werken met de doelgroep met wie hij in zijn
tussenjaar op Huize Assisië vertrouwd was geraakt. En nu hoorde
hij dat je met deze groep mensen eigenlijk niet zoveel aan de
klassieke fysiotherapie had. En dat deze fysiotherapeut meende
dat je voor goede begeleiding juist ook veel moest weten over
de gedragsmatige kant van het bestaan. En eigenlijk was hij daar
ook meer in geïnteresseerd dan in spieren, zenuwen en botten.
Zo ontwikkelde zich een nieuw perspectief. Gecombineerd
met een sfeerloze, slecht georganiseerde opleiding, waar ze
studenten liever kwijt dan rijk waren, nam hij het besluit om
te stoppen. Hij zou geen fysiotherapeut worden, hij wilde verder
in de zwakzinnigenzorg. Hij wilde terug naar Huize Assisië.
Dat was niet de route die zijn vader, die er bij al zijn vier
kin eren op gehamerd had dat ze de onderwijskansen
d
moesten grijpen die hij niet gekregen had, voor ogen had.
Het was ook geen leuk gesprek om het zijn ouders te vertellen.
Zijn vader had hem graag fysiotherapeut zien worden; een
mooi en paramedisch beroep. En waar hij nu voor koos….ja wat
stelde dat nu precies voor?!
Daar kwam bij dat hij niet meteen aan een nieuwe studie
kon beginnen. De militaire dienst stak daar een stokje voor.
Je kon uitstel voor de duur van een studie krijgen, maar bij een
switch zeiden de militaire autoriteiten: niks daarvan, eerst de
dienstplicht. Daar was geen ontkomen aan. Dus verwisselde hij
de schoolbanken van de fysiotherapie-opleiding in Den Bosch
voor de legerbarakken van een kazerne in de buurt van Ede
op de Veluwe. Hij was al gewaarschuwd: zorg dat je niet bij
verbindingen terecht komt. Dus probeerde hij de geschiktheidstest zo slecht mogelijk te maken door zo veel mogelijk tekst
op te schrijven en er vooral op te letten dat die geen verband
hield met de morsetekens die hij moest ontcijferen. En laat die
hoeveelheid nu precies het enige zijn waar ze naar keken.
Dus kwam hij bij verbindingen terecht, en moest hij in een
afgeschermde omgeving met codetaal in de weer. Onzinnig werk.
Maar ook de gebruikelijke oefeningen op de hei, de discipline,
de orde, de tucht, het was niet aan Peter Nouwens besteed.
Huize Assisië was een gemoedelijk oord in vergelijking met het
leven op de echte kazerne. Hij werd er zelfs een beetje balorig
van. Op een avond loopt hij wacht bij de poort. Er is een oefening
gaande en de afspraak was dat iemand die naar binnen wilde
het getal dat de wachtloper noemde moest aanvullen tot twintig.
Hij had werkende weg gemerkt dat hij,
als hij alles volgens de regels van het
vak zou toepassen, dat hij dan in feite
dwars tegen de kern van iemands
bestaan in handelde.