« ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΛΕΝΑ ΜΑΣ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ !»
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ
« Πάει η αγάπη μου , πάει με άφησε μόνη σε κάποια γωνιά , να ’ τάνε Θεέ μου καλύτερα φάρσα , αχ να ’ τανε Πρωταπριλιά . Καλό μήνα σε όλους με υγεία »
« Σαν σήμερα σου έδωσα ζωή μικρή μου μπισκοτούλα . Όμως , δεν προλάβαμε να σου κάνουμε το πρώτο σου πάρτι κι εσένα να ακούσεις και εσύ χρόνια πολλά . Σε χάρηκα μόνο έξι μήνες και ξαφνικά , ένα ξημέρωμα μου έφυγες και εσύ για το μεγάλο ταξίδι . Σπάνιο παιδί όπως και η αιτία θανάτου σου και έτσι απλά το σπίτι μας άδειασε και έμεινε βουβό από γελάκια και φωνούλες και η μόνη ανάμνηση το γέλιο σου ακούγοντας “ πλάθω κουλουράκια ”. Χρόνια αγγελικά και παραδεισένια όμορφή μου Ιριδούλα , να γιορτάσεις με τη Μαλένα μας εκεί ψηλά και να μας προσέχετε και πιο πολύ την αδερφούλα σας εδώ . Η μυρωδιά μπισκότου ακόμα υπάρχει στα ρουχαλάκια σου . Είμαι καλά , όμως , γιατί μου κάνατε την τιμή να είμαι μαμά δύο πανέμορφων αγγέλων . Μας λείπεις »
Σεπτέμβριος 2021 : Έξι μήνες μετά τον θάνατό της : « Μικρή μου ΙΡΙΔΟΥΛΑ σαν σήμερα θα γιορτάζαμε τη γιορτή σου ! Και προχθές έκλεισες 6 μήνες που πήγες στον παράδεισο ! Σε ευχαριστώ και μόνο που μου έκανες την τιμή να σε γεννήσω και να σε γνωρίσω όμορφή μου ! Χρόνια αγγελικά ματάρες μου ! Μου λείπεις πάρα πολύ ! ( Η τελευταία σου φωτογραφία εκείνο το ξημέρωμα που έφυγες )»
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΣ
« ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΤΣΙΜΠΟΝΑΚΙ ΜΟΥ !»
2 Φεβρουαρίου 2022 : « Σας γέννησα , σας έδωσα ζωή ! Όμως σας έχω θυμώσει γιατί αφήσατε την αγκαλιά μου άδεια ! Ήσουν το στήριγμά μου , ο λόγος που γελούσα , ο λόγος που έπαιρνα δύναμη να συνεχίσω ! Ήσουν μαχήτρια , μέχρι τελευταία στιγμή γελούσες , μας κοίταγες χωρίς να μπορείς να μιλήσεις και μας έλεγαν τα μάτια σου , συνεχίστε εγώ είμαι εδώ , παλεύω ! Καλό ταξίδι μιτσιμπονάκι μου !! Καλή αντάμωση με τις αδελφούλες σου ! Για μένα δεν φύγατε και δεν θα φύγετε ποτέ ! Σας αγαπάω και τις τρεις »
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΜΑΛΕΝΑΣ
« ΠΑΜΕ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΝΟΣ »
« - Μαμά φοβάμαι ... Μη φοβάσαι ! Εγώ είμαι εδώ … -Μαμά δεν μπορώ να αναπνεύσω .
-Πάρε με αγκαλιά , κλείσε τα μάτια και πάμε ένα ταξίδι όπου δεν υπάρχει πόνος ...
-Κράτα Θεέ μου τον παράδεισο δροσερό ... Θα έρθουν τα παιδιά να παίξουν !»
Δημοσιεύει μια φωτογραφία με το μνήμα της γιαγιάς της : « Σου έχω στείλει την καλύτερη παρέα … Πρέπει να είσαι πολύ ευτυχισμένη γιαγιά μου , πρόσεχέ την όπως πρόσεχες και μεγάλωσες κι εμάς …»
ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ
« ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ , ΡΕ , ΑΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΘΕΛΕΤΕ »
Για τους γονείς της Άννυ : « Να πεθάνετε μάνα και πατέρας μαζί … Άλλοι προσπαθούν χρόνια να κρατήσουν ένα παιδί στην αγκαλιά τους κι εσείς σκοτώσατε μια ψυχούλα … Πρεζόνια … Ανάξιοι γονείς ... Μην κάνετε παιδιά , ρε , άμα δεν τα θέλετε … Ο Θεός να σας τιμωρήσει εύχομαι …»
Αναφορικά με την υπόθεση μιας μητέρας στο Μιζούρι , που ενθάρρυνε τον σύντροφό της να βιάζει τη μικρή κόρη τους , η Ρούλα Πισπιρίγκου είχε γράψει χαρακτηριστικά : « Κάποιες από εμάς κάνουμε τα αδύνατα-δυνατά για να προστατέψουμε τα αγγελούδια μας και κάποιες άλλες τα αντιμετωπίζουν σαν άψυχες κούκλες . Πραγματικά μου κόπηκε η αναπνοή από αυτό το άρθρο , εάν δεν τα θέλουνε μην τα γεννάνε ή να τα δίνουν σε αυτούς που λαχταράνε ένα μικρό αγγελούδι και δεν μπορούνε να κάνουν , ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να πω …»
Ανάλογη αντίδραση είχε η Ρούλα Πισπιρίγκου αναφορικά και με ένα ζευγάρι ανέργων που είχαν φέρει στον κόσμο δίδυμα και έκαναν δημόσια έκκληση για τη σίτισή τους . « Βλέπω αυτό το ποστ 3 μέρες τώρα και πονάω ως μάνα αλλά αναρωτιέμαι κιόλας … Με τι μυαλό οι γονείς , όντας άνεργοι , έφεραν στον κόσμο 2 μωράκια ; Δεν ήξεραν τι περίμενε και αυτούς και τα μωρά ; Δε λέω , να έμεναν άνεργοι εφόσον τα είχαν φέρει στον κόσμο , να το καταλάβω … Αλλά τώρα γιατί ;;; Αυτό για μένα είναι έγκλημα … εσείς τι λέτε ;;; Μόνο εγώ είμαι παράλογη τελικά ;»
ΤΙ ΛΕΕΙ Ή ΤΕΝΙΑ ΜΑΚΡΉ ΓΙΑ ΤΉ ΡΟΎΛΑ « Ή ΤΕΛΙΚΉ ΣΚΉΝΉ ΤΟΎ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΉΡΘΕ ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣΕ »
« Το πρώτο που θέλουν αυτές οι διαταραγμένες προσωπικότητες είναι να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και να μιλάνε γι ’ αυτές - για καλό ή για κακό δεν έχει σημασία . Το δεύτερο είναι ότι έχουν στο κέντρο τους έναν άνθρωπο που θέλουν να κατακτήσουν . Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε τον σύζυγο και οτιδήποτε μπορούσε να τον φέρει πιο κοντά σ ’ εκείνη , που δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να θυσιάσει εάν ένιωθε ότι ο σύζυγος αυτός απομακρύνεται », λέει η ψυχολόγος Τένια Μακρή και συνεχίζει : « Οι εγκυμοσύνες σε αυτές τις προσωπικότητες είναι απανωτές , γιατί είναι ένας τρόπος να κρατήσουν τον σύντροφο . Η ζωή τους ήταν πολύ ταραγμένη σαν ζευγάρι μέχρι που είπαν ότι χωρίζουν και ήρθε η τελική σκηνή του δράματος . Το ότι χάνει τον άνθρωπό της θα μπορούσε να οδηγήσει μια μητέρα να σκοτώσει τα παιδιά της , δεν έχει καμία σημασία εάν είναι παιδί της . Αν το παιδί αυτό δεν ήταν ικανό να φέρει αυτόν τον άνθρωπο κοντά , δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει . Και εάν έφευγε από τη ζωή , μπορεί να γινόταν ένας πολύ καλός λόγος να ενώσουν τον πόνο και τη δυστυχία τους »!
15