Kalbim Suriye'de kaldi
Suriye'den haberler geliyor, üzücü haberler. Domino etkisi mi? Türkiye'ye siçrar mi? Beser Esad güç gösterisi pesinde mi? gibi stratejik sorular da cevaplari da hiç umurumda degil. Ama Suriye'nin o kadirsinas insanlari, iki kelime Arapçamiza kirk yillk dost samimiyetini esirgemeyen, elleri evleri gibi yorgun, elleri evleri kadar mahcup insanlari, herseye ragmen yasayabilmenin munis ustalari, onlar fikrimden çkmyor.
Yabanci haber ajanslarinda Suriye ile ilgili son dakika haberlerinden geçilmiyor. Niçin? Ortadogu'nun o çatismaci, gerici imaj hiç silinmesin için. Dogu Bati yanlsamasi hep sürsün için. Kalbi Suriye'de kalmis bir yolcu olarak hiçbir batili haber ajansinda bulamayacaginiz Suriye'den insan manzaralari. Suriye'ye yeniden gittigimde yüzlerine bakabilmek için.
Hama Meydan'ini ortadan dört büyük dilime bölen saat kulesinin önündeyim. Yollar taksiler ile sapsari, topuklu ayakkablar, sade makyajlar ile kizli erkekli gençler Kültür Merkezi'ne dogru yola kosturuyor. Geleneksel entarisi içinde sadece gözlerini görebildigim bir kadin eliyle yanindaki oglunu isaret ederek fotografini çekmemi istiyor. Kadin gururla ogluna bakiyor, çocuk gülümsüyor denklansöre basyorum. Sonra mutlu gözlerle en içten tesekkürü ediyor ve gidiyor. Öylece kaliyorum, mail adresi yok, posta ile gönderir misin yok hersey zamanin içinden geçen bu özel sehirde bir anligina mutlulukla durdurmak zaman, yasadim diyebilmek icin.