WILK KULTURALNY | STYCZEŃ 2021 | ZŁOTA ERA DJENTU 2008 -2012 | 65
Połączono gitarę ośmiostrunową z wieloma na nowo zaproponowanymi przez Tosina Abasiego technikami przywołującymi czasem na myśl grę na basie . Wszystko zostało wymieszane z porywającymi pasażami w stylu jazzu czy muzyki klasycznej , niezapomnianymi melodiami i soczystą elektroniką . Album dotarł nawet na wysokie 12 miejsce , w corocznym prestiżowym plebiscycie metalsucks . net . To był czarny rok dla świetnie rokującego Fellsilent , ponieważ najpierw opuścił zespół założyciel Ace Kahney , potem w jego ślady poszedł perkusista , basista i jeden z wokalistów . Mimo wszystko próbowano dokończyć kolejny album .
Druga dekada XXI wieku rozpoczęła się z niespotykanym wcześniej w tym gatunku przytupem . W roku 2010 miało miejsce sporo przełomowych momentów dla naszych niegdysiejszych „ bedroom guitarists ”, którzy przebili się do ogólnokrajowej i ogólnoświatowej świadomości po latach ciężkiej pracy nad swoimi materiałami . Absolutnym kamieniem milowym dla nowoczesnego progresywnego metalu była długo wyczekiwana , debiutancka płyta Periphery pod tytułem „ Periphery I ”. Po szalonych zawirowaniach z wyborem wokalistów ( w końcu padło na Spencera Sotelo , chociaż Chris Barretto zdążył już nagrać .... wszystkie wokale na płytę to został w dość kontrowersyjnych okolicznościach wydalony z zespołu , co doprowadziło do wieloletniego konfliktu ) w końcu skład zespołu został ustabilizowany . Nie da się ukryć , że niemalże 100 procent całego materiału na płytę pochodziło z gromadzonych latami demach Bulb ' a . Nie sposób nie wspomnieć o pierwszej w swym rodzaju „ djent – suicie ” czyli ponad piętnastominutowym utworze " Racecar ", który przeszedł do historii , a tak naprawdę ją utworzył . Dosłownie w identycznym momencie ukazała się też druga płyta Veil of Maya pod tyułem „ id ”. Charakteryzowała się ona intensywnością , brutalnością , a całość zamykała się niespełna w 30 minutach . Panom z Chicago udało się wejść na listę Bilboard , a konkretnie na 107 miejsce , co było z pewnością kolejnym krokiem naprzód . Bardzo dużo działo się też w największym anglojęzycznym kraju Europy . Na zgliszczach zespołu Fellsilent , który ostatecznie zawiesił działalność , Ace Kahney postawił rozszerzyć swoje horyzonty w projekcie Tesseract , natomiast John Browne skupił się w całości na raczkującym zespole Monuments . Razem z nim dołączył wokalista Neema Askari , który dołączył do Adama Swan ' a , Mike Malyana i Paual Antonio Ortiza . Wtedy nowy projekt po „ rozbiorze ” Fellsilent bardzo często zmieniał lineup , stworzył pierwszą Ep-ke noszącą tyuł „ We Are The Foundation ”, występując lokalnie w Londynie i okolicach .