WK Jubileuszowy Styczeń 2021 | Page 55

WILK KULTURALNY | STYCZEŃ 2021 | WYZWANIE FILMOWE | 55
Fassbinder stawiając na minimalizm i oszczędność nie silił się na wierne odtworzenie klimatu sztuki dell ' arte , a wyciągnął z niej swoje ulubione i rozwijane w przyszłości tematy : przegranie życia , odrzucenie miłości istniejącej lub szukanie zastępczej , stopniową degradację swoich bohaterów . Świetnie zostaje to wszystko podkreślone także wspomnianą formą manekinów , ale także beznamiętną , surową narracją , która zdaje się trwać w nieskończoność , a aktorzy wręcz wyglądają na takich , którzy są wykończeni całą sytuacją w jakiej znaleźli się grani przez nich bohaterowie . Komedia nie jest tutaj wyczuwalna , chyba że za komizm uznać ciągłe przeliczanie walut i licytowanie się na pieniądze , a na pierwszy plan zdecydowanie wysuwa się dramat . Dramat nie tylko powiązany z historiami poszczególnych postaci i ich problemami , ale także dramat jaki przeżywa potencjalny widz , bowiem ktoś oczekujący szybkiej akcji , czy nawet mocnej gry aktorskiej zdecydowanie nie ma w tej sztuce czego szukać . Choć udało mi się nie zasnąć , to nie ukrywam , że oglądało się „ Kawiarenkę wenecką ” nad wyraz ciężko , choć należy wyróżnić tutaj jedną kwestię : to wczesny Fassbinder w pigułce , który szuka swoich środków wyrazu , sprawnie porusza się po trudnych tematach i taki , który jeszcze nie znalazł sposobu na swoich aktorów , a zwłaszcza tych ulubionych , którzy będą u niego występować w kolejnych produkcjach . Sądzę , że nawet jako ciekawostka , jest to rzecz warta uwagi , choć nie będzie to miła przeprawa , a przecież sięgając po twórczość Fassbindera tegoż również oczekiwać nie należy .