WILK KULTURALNY | STYCZEŃ 2021 | BONDER | 41
Nie odbyły się żadne pokazy prasowe Casino Royale , a recenzje pojawiły się dopiero po premierze . Chaotyczny charakter produkcji jest mocno widoczny we współczesnych i późniejszych recenzjach . Roger Ebert napisał , że : „ Jest to prawdopodobnie najbardziej pobłażliwy film , jaki kiedykolwiek powstał ”. Time opisał Casino Royale jako „ niespójny i wulgarny wodewil ”, a Variety oświadczył , że film jest „ konglomeratem szalonych sytuacji ” z „ gagami i efektami specjalnymi , brakiem dyscypliny i spójności ”. Bosley Crowther z The New York Times zapisał kilka pozytywnych opinii na temat filmu , biorąc pod uwagę , że Casino Royale miało „ więcej z agenta talentów niż tajnego agenta ” i chwalił „ szybki start ” oraz sceny gry w bakarata pomiędzy Bondem i Le Chiffrem . Crowther zaznaczał też , że scenariusz stał się męczący , powtarzalny i pełen klisz z powodu „ dzikich i przypadkowych zastrzyków żartów i dziwacznych gagów ”, co prowadziło się też do nadmiernej długości , przez co film stał się „ lekkomyślnym , niepowiązanym nonsensem teleskopowym lub zatrzymane w dowolnym miejscu ". Pisząc o nim w 1986 roku , Danny Peary zauważył : „ Trudno uwierzyć , że w 1967 roku faktycznie czekaliśmy w oczekiwaniu na tak zwaną parodię Jamesa Bonda . To było wtedy rozczarowanie ; dziś jest to osobliwość , ale równie trudna do przejścia ”. Peary opisał film jako „ chaotyczny i nieprzewidywalny stylistycznie ” oraz „ świadectwo marnotrawstwa w kinie , tego co najlepsze ”, po czym dodał : „ Byłoby dobrym pomysłem drastyczne przycięcie obrazu , być może nawet do scen z udziałem Petera Sellersa i Woody ' ego Allena ”.
Kilku współczesnych recenzentów było pod większym wrażeniem filmu . Andrea LeVasseur w recenzji napisanej dla AllMovie nazwał fo „ oryginalnym , ostatecznym wyśmianiem kina szpiegowskiego ” i wyraził opinię , że spisek „ prawie niemożliwy do naśladowania ” uczynił go „ satyrą w najwyższym stopniu ”. Dalej opisując go jednak jako " ohydną , szaloną katastrofę ". LeVasseur doszedł do wniosku , że było to " psychodeliczne , absurdalne arcydzieło ". Historyk kina Robert von Dassanowsky napisał o artystycznych walorach filmu i mówi : „ Podobnie jak Casablanca , Casino Royale jest filmem chwilowej wizji , współpracy , adaptacji , pastiszu i przypadku . Jest to dzieło antyautorskie wszechczasów , film ukształtowany przez samego ducha czasu , który się przyjął .” i z tymże słowami niezmiernie się zgadzam . Romano Tozzi komplementował grę aktorską i humor , chociaż wspomniał również , że film ma kilka nudnych fragmentów . W swojej recenzji filmu Leonard Maltin zauważył : „ Pieniądze są w nim widoczne wszędzie , ale [ ten ] film jest strasznie nierówny - czasem zabawny , często niestety nie ” Simon Winder nazwał Casino Royale „ żałosną parodią ”, podczas gdy Robert Druce opisał go jako „ abstrakcję prawdziwego życia ”.